ΠΑΝΑΓΙΑ ΥΠΑΠΑΝΤΗ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΥΠΑΠΑΝΤΗ

Η Παναγία η Υπαπαντή βρίσκεται στην περιοχή Άγιος Δημήτριος ακριβώς πάνω στη διασταύρωση για Χαϊχούτες και ανήκει στην ενορία των Ασωμάτων στο Ασφενδιού. Γιορτάζει στις 2 Φεβρουαρίου.

Κρυμμένο μέσα στο πυκνό δάσος το όμορφο εκκλησάκι έχει μια άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία. Χτίστηκε το 1974 από την οικογένεια ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΝΤΕΛΗ ύστερα από ένα όνειρο.

Την ιστορία μας διηγήθηκε ο ένας εκ των δύο γιων του Μανώλη, στα χέρια των οποίων έχει περάσει η φροντίδα της εκκλησίας μετά από το θάνατο του πατέρα τους, πριν έξι χρόνια. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Χρήστου, ο πατέρας τους είδε το '74 ένα όνειρο, ότι κάποιος τον έστελνε στη συγκεκριμένη τοποθεσία, να σκάψει ανάμεσα σε τρία κυπαρίσσια για να βρει τα λείψανα του Αγίου Χρήστου.

Εκείνος πήγε στο σημείο που του υποδείχθηκε, και βρήκε τμήμα παλιότερης εκκλησίας, το ιερό-σχεδόν άθικτο με τοιχογραφία της Παναγίας (Υπαπαντή) και τοξωτή αψίδα και το δεξιό τοιχίο όπως ακριβώς σώζονται ακόμη και σήμερα. 

Έσκαψε, λοιπόν, και ανακάλυψε τα οστά του Αγίου Χρήστου εκ Πρεβέζης, ο οποίος σύμφωνα με το βίο του έζησε στην Κω, όπου κάηκε ζωντανός από γενίτσαρους, στις 5 Αυγούστου του 1668 κι έμεινε άταφος για ένα μήνα.
Τα οστά, επί Ναθαναήλ, μεταφέρθηκαν στα Ιεροσόλυμα και ο Μανώλης Παντελής άρχισε να χτίζει το εκκλησάκι, χωρίς να πειράξει το παλιό κτίσμα.

το 2017

το 2012

Στη συνέχεια προχώρησε σε μια προέκταση που χρησιμεύει σαν προθάλαμος-πρόναος και πάντα λειτουργούσε το εκκλησάκι την ημέρα της γιορτής του, της Υπαπαντής, έτσι ώστε ο τότε Μητροπολίτης Ναθαναήλ παραχώρησε το εκκλησάκι στην οικογένεια.

Στο εκκλησάκι της Υπαπαντής υπάρχουν ενδιαφέρουσες εικόνες και διάφορα αρχαία μέλη.

Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας με το Χρήστο, προέκυψε ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο για το εκκλησάκι αυτό. Πολλοί φαντάροι, τις δεκαετίες του '80 και του '90, χρησιμοποιούσαν το εκκλησάκι της Υπαπαντής για να ξεκουραστούν μετά από πορεία ωρών ή πολλές φορές για να διανυκτερεύσουν εξαιτίας κάποιας στρατιωτικής άσκησης (Γοργώ-άσκηση διοκητικής μέριμνας). Υπήρχε ένα τεφτεράκι όπου κάποιοι έγραφαν σκέψεις και συναισθήματα και κάποια απ'αυτά είναι ιδιαίτερα συγκινητικά. Θα ήταν πολύ όμορφο και τρυφερό κάποιοι απ' αυτούς τους τότε στρατιώτες-που τώρα λογικά θα είναι 45-50 χρονών- να δουν τι έγραψαν κάποια δύσκολα βράδια σ'ένα μικρό ζεστό εκκλησάκι μακριά απ'το σπίτι τους και τις οικογένειές τους.

Πηγή: Προφορική μαρτυρία Χρήστου Παντελή
Ο βίος του Αγίου Χρήστου εκ Πρεβέζης
Φωτογραφίες: Sophia Karagianni