ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΧΩΣΤΟΣ, ΚΑΜΑΡΕΣ, ΣΚΟΤΕΙΝΗ, ΚΕΦΑΛΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΧΩΣΤΟΣ, ΚΑΜΑΡΕΣ, ΣΚΟΤΕΙΝΗ, ΚΕΦΑΛΟΣ

Νοτιοανατολικά της Κεφάλου και σε απόσταση 1500 μ. περίπου από αυτήν, στην περιοχή Καμάρες, στη θέση Σκοτεινή, νότια παραρρέοντος χειμάρρου και σε απόσταση περί τα 200 μ. από την παραλία, κείται ο ναός του Αγίου Γεωργίου του Χωστού.

(Η ονομασία "Καμάρες" προέρχεται προφανώς από την ύπαρξη καμαρωτών οικοδομημάτων, προερχόμενων από την αρχαιότητα και η ονομασία "Σκοτεινή" πιθανώς από το γεγονός ότι ο Άγιος Γεώργιος για μακρύ χρονικό διάστημα ήταν ημιυπόγειος και σκοτεινός στο εσωτερικό του πριν καταχωθεί τελείως.)

Πρόκειται για μετρίων διαστάσεων μονόχωρο οικοδόμημα (εσωτ. διαστ. 6.30 Χ 3.00 μ.), το οποίο καλύπτεται με κτιστή καμάρα, η οποία διατηρείται μέχρι σήμερα ακέραιη. Η ανατολική του πλευρά περατούται σε μιαν ημικυκλική αψίδα (χορδής 2.70 και βέλους 1.25 μ).

Ο ναός βρίσκεται σήμερα και εδώ και αρκετό καιρό σχεδόν ολόκληρος κάτω από το έδαφος. Ασφαλώς αρχικά ο ναός βρισκόταν πάνω από την επιφάνεια του εδάφους. Με την πάροδο, όμως, του χρόνου και τις εναποθέσεις του παραρρέοντος χειμάρρου ανυψώθηκε η στάθμη του εδάφους και το εσωτερικό του ναού καλύφθηκε με επιχώσεις. Ορατό σήμερα είναι μόνο το δυτικό άκρο της καμάρας του ναού και μόνο από πολύ μικρή απόσταση. Το άνω τμήμα του δυτικού τοίχου του ναού έχει καταπέσει, έτσι δημιουργείται μικρό άνοιγμα (πλάτους 2.80 και ύψους 0.80 μ. ), μέσω του οποίου μπορεί κανείς να εισέλθει μετά δυσκολίας στο εσωτερικό του ναού, όπου υπάρχει χώρος ελεύθερος (ύψους 1.37 μ.). Το δάπεδο βρίσκεται τουλάχιστον 2.50 μ. χαμηλότερα της στάθμης της εσωτερικής επιχώσεως του ναού.

Στις εσωτερικές επιφάνειες των τοίχων του ναού υπήρχαν τοιχογραφίες, όπως φαίνεται από γραπτό κονίαμα, το οποίο διακρίνεται στο ανατολικό τμήμα της νότιας εσωτερικής πλευράς του ναού. Πρόκειται για καλής ποιότητας τοιχογραφίες, πιθανώς του 15ου αιώνα. Πιθανότατα διατηρούνται στα κατώτερα σημεία των εσωτερικών πλευρών του ναού, καλυμμένες με ιλύ.

από το εσωτερικό της εκκλησίας

Κείμενο: Χριστιανικά Μνημεία της Νήσου Κω-ΙΙ Τοιχογραφημένοι Ναοί Βυζαντινής και Μεζαβυζαντινής Εποχής- Δρ. Ιωάννου Ηλ. Βολανάκη

ΤΑ ΚΩΑΚΑ-τόμος Γ' σελίδες 94-95 

Φωτογραφίες: Sophia Karagianni

Ακολουθεί η μετάφραση του κειμένου στα αγγλικά:

Saint George the Buried (Agios Georgios o Chostos), Kamares, Skoteini, Kefalos

Southeast of Kefalos, at a distance of approximately 1,500 meters, in the area of Kamares, at the site known as Skoteini, south of a nearby stream and about 200 meters from the shoreline, lies the church of Saint George the Buried (Agios Georgios o Chostos).

(The name “Kamares” most likely derives from the existence of vaulted structures dating back to antiquity, while the name “Skoteini” probably comes from the fact that for a long period the church of Saint George was semi-underground and dark inside before eventually being completely buried.)

It is a medium-sized, single-aisle structure (internal dimensions 6.30 x 3.00 m), covered by a built vault, which has survived intact to this day. Its eastern side terminates in a semicircular apse (with a chord of 2.70 m and a rise of 1.25 m).

Today, and for quite some time now, the church lies almost entirely beneath the ground. Originally, it certainly stood above ground level. Over time, however, due to sediment deposits from the adjacent stream, the ground level gradually rose and the interior of the church was filled with earth. At present, only the western end of the church’s vault is visible, and only from very close range.

The upper part of the western wall has collapsed, creating a small opening (2.80 m wide and 0.80 m high), through which one can enter the interior of the church with some difficulty. Inside, there is a limited free space (1.37 m in height). The floor lies at least 2.50 meters below the level of the accumulated fill inside the church.

The interior wall surfaces of the church once bore frescoes, as indicated by painted plaster visible on the eastern section of the southern interior wall. These appear to have been frescoes of good quality, probably dating to the 15th century. It is very likely that they are still preserved in the lower parts of the interior walls, covered by layers of silt.

From the interior of the church