ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΕΡΙΓΙΑΛΙΤΗΣ, ΜΑΣΤΙΧΑΡΙ

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΕΡΙΓΙΑΛΙΤΗΣ, ΜΑΣΤΙΧΑΡΙ

Ο Άη Γιάννης ο Περιγιαλίτης βρίσκεται στο Μαστιχάρι αλλά ανήκει στην ενορία των Αγίων Αποστόλων στην Αντιμάχεια. Παρ'όλο που η ετυμολογία της λέξης προέρχεται από το "περιγιάλι", συναντάμε και άλλες γραφές όπως "Περιγυαλίτης" αλλά και σύμφωνα με τον Καρπαθίου "Περιγιαλλίτης".

Πρόκειται για ένα από τα ομορφότερα εκκλησάκια ολόκληρου του νησιού της Κω, καθώς ξεχωρίζει για το αιγαιοπελαγίτικο χρώμα του και τη θέα στη θάλασσα.

Υπάρχει μια παράδοση στην Αντιμάχεια ότι το ξωκκλήσι αυτό, αρχικά πολύ μικρό, χτίστηκε από κάποιον πρόγονο της Αντιμαχίτικης οικογένειας Φαβάτση. Αυτός, λοιπόν, ο-εν λόγω- πρόγονος βρήκε στο Περιγιάλι Μαστιχαρίου, στη θέση που βρίσκεται το ναΰδριο, μια γυναίκα πνιγμένη με "κεμέρι" στη μέση της, δηλαδή δερμάτινη ζώνη, μέσα στην οποία παλιότερα έβαζαν μέσα χρυσά νομίσματα.

Μ'αυτά τα χρήματα έχτισε το ναΰδριο. Κάποιος ληστοπειρατής ονόματι Καττιρζίγιαννης λήστευε τακτικά την Κω, αλλά και αυτά που λήστευε από άλλα μέρη τα έφερνε στο έρημο τότε, από κατοίκους, Μαστιχάρι και τα έκρυβε (μαζί με πολύ χρυσό) στη θέση που είναι χτισμένο το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Περιγιαλίτη.

Πάλι μέλος της οικογένειας Φαβάτση, προπάππους των σημερινών Φαβάτσηδων, βρήκε ένα ποσό από το θησαυρό του τρομερού ληστοπειρατή κοντά στο ναΰδριο και το χρησιμοποίησε για να ανακαινίσει το ναΰδριο.

Του κόλλησαν λοιπόν το παρωνύμιο Σαράφης. Στην έκθεσή του ο Οικονόμος Ιωάννης Άμαλλος αναφέρει ότι το ναΰδριο οικοδομήθηκε από κάποιον Σεραφείμ Σαράφη το 1845, πάνω σε ερείπια παλιού ναού.

Καθώς υπήρχε αυτή η φήμη για τον κρυμμένο θησαυρό, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, Ασφενδιανός θησαυροθήρας έφερε και Καλύμνιους να ανασκάψουν το ιερό προς ανεύρεση του θησαυρού αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Κάθε χρόνο ο Μορφωτικός και Εκπολιτιστικός Σύλλογος Αντιμάχειας «Η ΠΡΟΟΔΟΣ» σε συνεργασία με την Εκκλησιαστική Επιτροπή της Ενορίας των Αγίων Αποστόλων Αντιμάχειας προσκαλεί να προσκυνήσουμε και μαζί να γιορτάσουμε την πανήγυρη του Άη-Γιάννη του Περιγιαλίτη στο Μαστιχάρι την 28η Αυγούστου μετά τον καθιερωμένο Εσπερινό στο Εξωκκλήσι,αναβιώνοντας μ’αυτόν τον τρόπο τον παραδοσιακό εορτασμό του Αυγούστου με τα πατροπαράδοτα πιτταρίδια με κοκκινιστό κρέας, το καρπούζι του κάμπου και χειροποίητους λουκουμάδες.

Τα τελευταία χρόνια το πανηγύρι του Άη Γιάννη εντάσσεται στο πρόγραμμα των θερινών Ιπποκρατείων του ΔΟΠΑΒΣ Δήμου Κω.

η αφίσα για το πανηγύρι με τη φωτογραφία μου

Στις 29 Αυγούστου γιορτάζει ο Άη Γιάννης Ο Περιγιαλίτης (Αποτομή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου). Εμείς εδώ στην Κω, τον λέμε Άη Γιάννη Νηστικάρη (ή Νηστευτή), καθώς η νηστεία που είθισται την ημέρα της γιορτής του είναι από τις πιο δύσκολες και πιο χαρακτηριστικές. Ως τη δύση του ηλίου, οι παλιοί δεν έπιναν ούτε νερό, οι νεότεροι πίνουν μόνο νερό και μπορούν να φάνε κανονικά μετά τη δύση του ηλίου.

το εξώφυλλο του περιοδικού Νήσος Κως με τη φωτογραφία μου από τον Άη Γιάννη τον Περιγιαλίτη

Πηγή: "Εκκλησία Κω Δωδεκανήσου"-Τόμος Πρώτος, βιβλίον Δεύτερον, Αθήνα 1969-Εμμανουήλ Ι. Καρπάθιου (Μητροπολίτου Μεσημβρίας της επί Ευξείνω)
Φωτογραφίες: Sophia Karagianni

Ακολουθεί η μετάφραση του κειμένου στα αγγλικά:

SAINT JOHN “PERIGIALITIS”, MASTICHARI

Saint John “Perigialitis” is located in Mastichari, though it belongs to the parish of the Holy Apostles in Antimachia. The name comes from the Greek word “perigiali” (seashore), but you may also find it written as “Perigyialitis” or, according to Karpathiou, “Perigiallitis.”

It is considered one of the most beautiful little chapels on the entire island of Kos, standing out with its Aegean colors and its breathtaking sea view.

According to tradition in Antimachia, the chapel—originally very small—was built by an ancestor of the Favatssis family. This ancestor supposedly discovered, at the very spot where the chapel stands today, a drowned woman with a “kemeri” (a leather belt used in earlier times to hide gold coins) around her waist. With that money, he built the chapel.

There is also the story of a fearsome pirate named Kattirzigiannis, who frequently raided Kos. He would often bring his loot from other places to Mastichari—then completely deserted—and hide it there along with a great amount of gold, right where the chapel of Saint John “Perigialitis” now stands.

Later, another member of the Favatssis family—great-grandfather of the family’s current descendants—found part of the pirate’s treasure near the chapel and used it to restore the little church. From then on, he was nicknamed “Sarafis” (moneychanger). In his written account, the priest Ioannis Amallos mentions that the chapel was built in 1845 by a certain Seraphim Sarafis, on the ruins of an older temple.

Because of the persistent rumors about hidden treasure, in the late 1960s a treasure hunter from Asfendiou, together with some men from Kalymnos, tried to excavate the chapel in search of it—but in vain.

Every year, the Cultural Association of Antimachia “I Proodos,” together with the Ecclesiastical Committee of the Parish of the Holy Apostles, invites us to celebrate the feast of Saint John “Perigialitis” in Mastichari on August 28th, right after the evening vespers at the chapel. The celebration revives the traditional August feast, with homemade pittaridia (handmade pasta with meat in red sauce), fresh watermelon from the plain, and delicious handmade loukoumades (honey doughnuts).

In recent years, the feast of Saint John has been included in the summer program of the Hippocratia Festival, organized by the Municipality of Kos (DOPAVS).

📸 The poster of the feast with my photo.

On August 29th, we also honor the feast of Saint John “Perigialitis” (the Beheading of Saint John the Baptist). Here in Kos, people call him Saint John Nistikaris (“the Fasting One”), because the fast observed on this day is among the strictest and most distinctive. In older times, people would not even drink water until sunset. Nowadays, most observe it by drinking only water, and the meal is taken only after the sun goes down.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΩ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΩ

το αρχαιολογικό μουσείο τραβηγμένο από την ταράτσα της Αίγλης

Μετά από χρόνια, άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κω πλήρως ανακαινισμένο και με δωρεάν είσοδο προς το παρόν.
Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κω βρίσκονται συγκεντρωμένα όλα τα ευρήματα που ήρθαν στο φως κατά τις ανασκαφές που διεξάγονται στο νησί από τις αρχές του αιώνα μέχρι σήμερα, κυρίως από τους αρχαιολογικούς χώρους της Αγοράς και το Δυτικό αρχαιολογικό χώρο, καθώς και από μεμονωμένα μνημεία, όπως το Βωμό του Διονύσου, το Ωδείο και τη Ρωμαϊκή Οικία (Casa Romana).

Η έκθεση των γλυπτών που λειτουργεί σήμερα στο Μουσείο συγκεντρώνει έργα που χρονολογούνται από τα ελληνιστικά έως τα υστερορωμαϊκά χρόνια και αποσκοπεί να παρουσιάσει στο ευρύτερο κοινό τα σημαντικότερα έργα της γλυπτικής που προέρχονται από την Κω.
Το κτιριακό διώροφο οικοδόμημα στην πλατεία Ελευθερίας στο οποίο στεγάζεται το σημερινό αρχαιολογικό Μουσείο της Κω, είναι διατηρητέο μνημείο (από το 1986) της εποχής της Ιταλοκρατίας, κτισμένο το 1936. Αποτελείται από υπόγειο, ισόγειο, ημιώροφο στο ΝΑ τμήμα του κτηρίου και όροφο. Τη βάση του περιθέει ορθομαρμάρωση από αμυγδαλόπετρα (είδος τοπικού τραβερτίνη), τα άκρα της οποίας στέφονται με κυμάτιο. με παρόμοια επένδυση τονίζονται τα παράθυρα και οι θύρες.

η κεντρική είσοδος του μουσείου πριν και μετά τις παρεμβάσεις

Στο μέσον της νότιας και κύριας όψης διαμορφώνεται, σε προεξέχον πρόπυλο, η εμβληματική τρίθυρη είσοδος του κτιρίου. Στις σιδερόφρακτες θύρες εισόδου με τα υψηλά τοξωτά θυρώματα, οδηγούν τρεις πανομοιότυπες κλίμακες από αμυγδαλόπετρα. Η απόληξη του προπύλου στέφεται από τον ορθογώνιο περίστυλο εξώστη του ορόφου. την εικόνα της κύριας όψης συμπληρώνουν δύο ευρύχωροι εξώστες, στο πλάι του περίστυλου στενού εξώστη.
Στην ανατολική όψη ανοίγονται έξι παράθυρα, τρία τοξωτά στον όροφο και τρία υψηλότερα ορθογώνια στο ύψος του ημιώροφου. Η δυτική πλευρά του κτιρίου εκτείνεται σε μεγαλύτερο μέρος από την ανατολική, λόγω της προεξέχουσας κυκλικής απόληξης στο βορειότερο άκρο του υπογείου και του ισογείου. Το ευρύχωρο προεξέχον δώμα αυτής της απόληξης στον όροφο συνδυαζόταν με στενότερο καμπυλόγραμμο εξώστη.

το μουσείο, τραβηγμένο από το μιναρέ του Τζαμιού Defterdar

Στον ισόγειο χώρο, κυρίως στον προθάλαμο, στη δυτική, και ανατολική αίθουσα και στο αίθριο εκτίθενται τα σημαντικότερα έργα γλυπτικής, καθώς και ψηφιδωτά.
Στον προθάλαμο ξεχωρίζει το υπερφυσικό κεφάλι της Ήρας (2ος αι. π.Χ.), το ανάγλυφο με παράσταση κεφαλής ίππου, και επιτύμβιος κυλινδρικός βωμός με μαρμάρινο βάτραχο από διακόσμηση κρήνης.

Ο επισκέπτης συναντά κατά την είσοδό του, τον πιο εντυπωσιακό χώρο του μουσείου, το αίθριο και το περιστύλιο. 

πριν και μετά

Στη μέση της αίθουσας του περιστυλίου δεσπόζει το μωσαϊκό των "επιφανείων" του Ασκληπιού. Πλήθος αγαλμάτων στο περιστύλιο περιβάλλουν το ψηφιδωτό δάπεδο που παριστάνει την άφιξη του Ασκληπιού στην Κω (3ος αι. μ.Χ.).

Στο αίθριο απεικονίζεται μια πλούσια ρωμαϊκή έπαυλη και ο γλυπτός διάκοσμος από την οικία της Ευρώπης. 

Στο κέντρο του περιστυλίου μετακινήθηκε-από την ανατολική αίθουσα- άγαλμα του Ερμή που είναι καθιστός, με φτερωτό πέτασο, φτερωτά πέδιλα και κηρύκειο. Κοντά του στέκεται κριάρι με κοκκινοβαμμένο τρίχωμα. (2ος αι. μ.Χ).

πριν και μετά

λεπτομέρειες από το άγαλμα του Ερμή

με τα μάτια του Ερμή

Άλλα αγάλματα που εντυπωσιάζουν στο χώρο και περιβάλλουν το ψηφιδωτό δάπεδο είναι τα ρωμαϊκά αγάλματα: 

α) του Ασκληπιού. Πρόκειται για ένα ακέφαλο αγαλμάτιο του Ασκληπιού με το φίδι και το αυγό, στα πόδια του οποίου βρίσκεται ο δαίμων Τελεσφόρος (μέσα 2ου αι. μ.Χ). 

β) της Υγείας. Δεξιά του Ερμή βρίσκεται άγαλμα της Υγείας, που κρατά ένα φίδι στο ένα χέρι και ένα αυγό στο άλλο, με τον Έρωτα-Ύπνο στα πόδια της (200-250 μ.Χ.).

γ) Το πιο ιδιαίτερο απ'όλα τα αγάλματα του περιστυλίου γιατί είναι πεντάμορφο (μεταφορικά και κυριολεκτικά γιατί έχει πέντε μορφές) είναι το σύμπλεγμα Διονύσου και Σατύρου και Πάνα. Στα πόδια του Σάτυρου κάθεται μικρός Ερωτιδέας που παίζει με πάνθηρα (Β΄μισό 2ου αι μ.Χ.).

Επίσης, στο περιστύλιο βρίσκεται το τραπεζοφόρο με παράσταση γρύπα (μέσα 2ου αι. μ.Χ) {Αναφορά για τους γρύπες και τη σημασία τους στην ανάρτησή μου για το Διοικητήριο της Κω.}

Ένα ακόμη ψηφιδωτό, ελληνιστικής εποχής, με παράσταση θαλάσσιου βυθού, που κοσμούσε το βόρειο τοίχο του περιστυλίου και προέρχεται από την αναστηλωμένη Ρωμαϊκή Οικία (Casa Romana), δεν κατάφερα να το εντοπίσω. 

το μικρό ψηφιδωτό με τα ψαράκια της Casa Romana

Στην ανατολική αίθουσα επικρατούν εκθέματα από τα αρχαία ιερά του νησιού:

Το πρώιμο ιερό-Το Ασκληπιείο της Κω-Ιερό Δήμητρας στην πόλη-Ιερό Δήμητρας στην Κέφαλο-Ιερό των Ελευσίνιων Θεοτήτων στο Κυπαρίσσι, Αμανιού-Ιερό της Αφροδίτης και Ηρακλέους στη συνοικία του αρχαίου λιμένος-Η λατρεία Ανατολικών θεοτήτων. Επίσης, βρίσκονται εκεί τα αγάλματα Δήμητρας, Κόρης και Αθηνάς (μέσα 4ου - μέσα 3ου αι. π.Χ.) που προέρχονται από αγροτικό ιερό στην περιοχή Πυλί.

Στη δυτική αίθουσα εκτίθενται αγάλματα ελληνιστικής εποχής, τα περισσότερα από τα οποία βρέθηκαν φυλαγμένα στις στοές του Ωδείου με θέμα "Η γλυπτική ως έκφραση της δυναμικής της πόλης-κράτους (από τον 4ο-1ο αι. π.Χ.): άγαλμα αθλητή (3ος αι. π.Χ.), γυναικείες μορφές που φέρουν τις περίφημες Κώες εσθήτες, κεφάλι Αλεξάνδρου, ανδρικός κορμός, κ.α. 

δεξιά του Ιπποκράτη διακρίνεται άγαλμα γυναίκας της ύστερης ελληνιστικής εποχής. Ξεχωρίζουν οι πτυχώσεις του ιματίου της.

Στην αίθουσα, σε περίοπτη θέση και με κόκκινο τοίχο για φόντο, εκτίθεται το επιβλητικό άγαλμα του λεγόμενου Ιπποκράτη (4ος αι. π.Χ.). {Μία μικρή παρατήρηση που έγινε από επισκέπτες που γνωρίζουν ήταν πως αγάλματα σαν αυτό του Ιπποκράτη, που πιθανά αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εκθέματα του μουσείου, αν όχι το σημαντικότερο, θα έπρεπε να βρίσκονται όχι κολλημένα στον τοίχο, αλλά λίγο πιο μπροστά, ώστε ο επισκέπτης να μπορεί να κάνει το γύρο του αγάλματος και να το παρατηρήσει από όλες τις πλευρές του}.

λεπτομέρειες από το πρόσωπο του αγάλματος που αποδίδεται στον Ιπποκράτη

Στην ίδια αίθουσα εκτίθενται ελληνιστικά αγάλματα Αφροδίτης, Νυμφών, Τύχης (1ος αι. π.Χ.) και σύμπλεγμα εφεδρισμού (2ος αι. π.Χ.). Μου έλειψε το αγαλματίδιο του Μαρσύα που κρεμασμένος από τους καρπούς σε κάποιο δέντρο υπόκειται το μαρτύριό του, καθώς ήταν το αγαπημένο μου έκθεμα κ δεν εκτίθεται πια. Ελπίζω να εκτίθεται στον όροφο.

Ο πρώτος όροφος του κτιρίου φιλοξενεί τη μεγάλη συλλογή αγγείων και άλλων μικροευρημάτων της Κω, που πρόσφατα έγινε προσβάσιμος για το κοινό.

αποξηραμένα σύκα

όπλα και εργαλεία

κοσμήματα

νομίσματα

ευρήματα από το Σπήλαιο της Άσπρης Πέτρας

Το μουσείο θα διαθέτει ανελκυστήρα και πρόσβαση για άτομα με ειδικές ανάγκες. Η είσοδος είναι, προς το παρόν, δωρεάν αλλά σύντομα θα λειτουργήσει ενιαίο εισιτήριο για 4 αρχαιολογικούς χώρους στην Κω και ώρες λειτουργίας από τις 07:00 π.μ-20.30 μ.μ. Το αρχαιολογικό Μουσείο της Κω ανήκει στην αρμοδιότητα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου.

ανάγλυφο με παράσταση Χάριτων

Με τον σεισμό της 21ης Ιουλίου, κάποια από τα εκθέματα του Μουσείου υπέστησαν ζημιές και απουσίαζαν από τις θέσεις τους λόγω αποκατάστασης για καιρό. Δεν γνωρίζω αν έχουν επιστρέψει στις θέσεις τους.

Πηγή: http://odysseus.culture.gr/h/1/gh151.jsp?obj_id=3410

Βασίλη Σ. Χατζηβασιλείου-Ιστορία της Νήσου Κω

Φωτογραφίες: Sophia Karagianni 

Ακολουθεί η μετάφραση του κειμένου στα αγγλικά:

ARCHAEOLOGICAL MUSEUM OF KOS

The Archaeological Museum photographed from the roof terrace of Aigli.

After many years, the Archaeological Museum of Kos reopened its doors to the public, fully renovated and with free admission for the time being.

The Archaeological Museum of Kos houses all the finds brought to light during excavations carried out on the island from the beginning of the century until today, mainly from the archaeological sites of the Agora and the Western archaeological area, as well as from individual monuments, such as the Altar of Dionysos, the Odeon and the Roman House (Casa Romana).

The exhibition of sculptures currently on display in the Museum brings together works dating from the Hellenistic to the Late Roman period and aims to present to the wider public the most important works of sculpture originating from Kos.

The two-storey building in Eleftherias Square, which houses today’s Archaeological Museum of Kos, has been a listed monument (since 1986) from the period of Italian rule, built in 1936. It consists of a basement, a ground floor, a mezzanine in the SE section of the building, and an upper floor. Its base is clad in marble facing of amygdalopetra (a kind of local travertine), crowned with a moulding. Similar cladding highlights the windows and doors.

The main entrance of the museum before and after the interventions

At the center of the southern and main façade, in a projecting porch, is the emblematic three-doored entrance of the building. The iron-clad entrance doors with their tall arched openings are reached by three identical stairways of amygdalopetra. The porch is crowned by the rectangular peristyle balcony of the upper floor. The façade’s composition is completed by two spacious balconies flanking the narrower peristyle balcony.

On the eastern façade, six windows open, three arched on the upper floor and three taller rectangular ones at the mezzanine level. The western side of the building extends further than the eastern, due to the projecting circular end at the northernmost part of the basement and ground floor. The spacious projecting terrace of this end on the upper floor was combined with a narrower curvilinear balcony.

The museum, photographed from the minaret of the Defterdar Mosque

On the ground floor, mainly in the vestibule, the western and eastern rooms, and the atrium, the most important works of sculpture are exhibited, as well as mosaics.

In the vestibule, the colossal head of Hera (2nd c. B.C.), the relief with a horse’s head, and a cylindrical funerary altar with a marble frog from the decoration of a fountain stand out.

Upon entering, the visitor encounters the most impressive part of the museum, the atrium and the peristyle.

Before and after

In the middle of the peristyle hall dominates the mosaic of the “notables” of Asklepios. Numerous statues in the peristyle surround the mosaic floor representing the arrival of Asklepios in Kos (3rd c. A.D.).

In the atrium is depicted a rich Roman villa and the sculptural decoration from the House of Europe.

At the center of the peristyle was placed—transferred from the eastern hall—the statue of Hermes seated, with winged petasos, winged sandals and caduceus. Beside him stands a ram with reddish-dyed fleece (2nd c. A.D.).

Before and after

Details of the statue of Hermes

Through the eyes of Hermes

Other statues that impress in the space and surround the mosaic floor include the Roman statues:

a) of Asklepios: a headless statuette of Asklepios with the snake and the egg, at whose feet stands the daemon Telesphoros (mid-2nd c. A.D.);

b) of Hygieia: to the right of Hermes is a statue of Hygieia, holding a snake in one hand and an egg in the other, with Eros-Somnus at her feet (200–250 A.D.);

c) the most distinctive of all the statues of the peristyle, because it is five-formed (both metaphorically and literally, as it consists of five figures), is the group of Dionysos, Satyr, and Pan. At the feet of the Satyr sits a small Erotes playing with a panther (2nd half of the 2nd c. A.D.).

Also in the peristyle stands the table support with a depiction of a griffin (mid-2nd c. A.D.) [Reference to griffins and their significance can be found in my post about the Dioikitirio of Kos].

Another mosaic of the Hellenistic period, depicting a marine seabed, which decorated the north wall of the peristyle and originates from the restored Roman House (Casa Romana), I was unable to locate.

The small mosaic with the little fish from the Casa Romana

In the eastern hall, exhibits from the ancient sanctuaries of the island dominate:

The early sanctuary – The Asklepieion of Kos – The Sanctuary of Demeter in the city – The Sanctuary of Demeter in Kefalos – The Sanctuary of the Eleusinian Goddesses at Kyparissi, Amaniou – The Sanctuary of Aphrodite and Herakles in the quarter of the ancient harbor – The worship of Eastern deities. Also exhibited here are statues of Demeter, Kore, and Athena (mid-4th – mid-3rd c. B.C.), originating from a rural sanctuary in the area of Pyli.

In the western hall, Hellenistic statues are displayed, most of which were found stored in the porticoes of the Odeon, with the theme “Sculpture as an expression of the dynamics of the city-state (4th–1st c. B.C.)”: a statue of an athlete (3rd c. B.C.), female figures wearing the famous Koan garments, a head of Alexander, a male torso, etc.

To the right of Hippocrates, a female statue of the Late Hellenistic period can be seen. The folds of her cloak stand out.

In this hall, in a prominent position and against a red wall as a backdrop, stands the imposing statue of the so-called Hippocrates (4th c. B.C.). {A small observation made by knowledgeable visitors is that statues like this one of Hippocrates—probably one of the most important exhibits of the museum, if not the most important—should not be placed flush against the wall, but a little forward, so that the visitor can walk around the statue and observe it from all sides.}

Details of the face of the statue attributed to Hippocrates

In the same hall are exhibited Hellenistic statues of Aphrodite, Nymphs, Tyche (1st c. B.C.), and a group of ephedrismos (2nd c. B.C.). I missed the small figurine of Marsyas, who, hanging from his wrists on a tree, undergoes his torment, as it was my favorite exhibit and is no longer on display. I hope it can be seen on the upper floor.

The first floor of the building hosts the large collection of vases and other small finds from Kos, which has recently been opened to the public.

Dried figs

Weapons and tools

Jewelry

Coins

Finds from the Cave of Aspri Petra

The museum will be equipped with an elevator and access for people with disabilities. Admission is, for now, free, but soon a combined ticket will be introduced for four archaeological sites in Kos, with opening hours from 07:00 a.m. to 8:30 p.m. The Archaeological Museum of Kos falls under the jurisdiction of the Ephorate of Antiquities of the Dodecanese.

Relief depicting the Charites

Following the earthquake of July 21, some of the exhibits of the Museum suffered damage and were absent from their places due to restoration for a long time. I am not aware if they have returned to their places yet.