ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΡΟΥΘΙΑΝΟ, ΚΕΦΑΛΟΣ
Πρώτη φορά είδα το Ακρωτήρι Ρούθιανο από ψηλά, από το Σπήλαιο της Άσπρης Πέτρας, στην Κέφαλο, φυσικά. Το χαρακτηριστικό του, το σήμα κατατεθέν είναι μία εντυπωσιακή σκάλα φόρτωσης-εκφόρτωσης.Αν και ήταν αρκετά μακριά, ήταν εμφανές ότι ένας χωματόδρομος κατέβαινε μέχρι κάτω στη σκάλα.
 |
| θέα από το Καστέλλι προς το Σαρακηνό και το Ρούθιανο |
Τη δεύτερη φορά που είδα το ακρωτήρι Ρούθιανο με τη χαρακτηριστική του "σκάλα" ήταν από το Καστέλλι. Τότε πήραμε μαζί με τους συμπεζοπόρους μου και την απόφαση να πάρουμε τον δρόμο που οδηγούσε εκεί. Μετά το Σπήλαιο της Άσπρης Πέτρας,
υπάρχει μία διασταύρωση. Ο δρόμος δεξιά οδηγεί στο Σαρακηνό και ο δρόμος αριστερά στο Ρούθιανο. Μετά από μία αρκετά εύκολη διαδρομή, περίπου μισής ώρας, φτάσαμε στον προορισμό μας.
Μία ταμπέλα μας προειδοποιούσε για τον κίνδυνο και συνιστούσε ότι αν περνούσαμε κάτω στις εγκαταστάσεις ήταν με δική μας ευθύνη.
Από προφορικές μαρτυρίες πληροφορηθήκαμε για τη χρήση της σκάλας. Από το Λατομείο Περλίτη στο Ζηνί ξεκινούσαν φορτηγά με τον περλίτη και έφταναν στις εγκαταστάσεις πάνω από τη σκάλα.
Εκεί άδειαζαν τον περλίτη τον οποίο τοποθετούσαν στη σκάλα.Η σκάλα λειτουργούσε με ταινία κυλιόμενη κι ο χειριστής την κατέβαζε και πήγαινε το εμπόρευμα στο πλοίο.
Οι ίδιες μαρτυρίες αναφέρουν ότι το έργο έγινε με κάποια επιδότηση αλλά στην πραγματικότητα οι εγκαταστάσεις δεν λειτούργησαν ποτέ.
Όσο για το Ρούθιανο, εμφανίζεται στη βιβλιογραφία με πολλές ονομασίες. Μερικές απ' αυτές είναι: Ρούθιανο, Ρούφκιανο, Ρούσκενο, Ρούσκινο κ.ά.
Ο Ζάρακας αναφέρει ότι πρόκειται για ακρωτήρι στη βόρεια ακτή της Κεφάλου με κόκκινους βράχους.
Ο Ζαρράφτης αναφέρει ότι βρίσκονται στίψες εκεί, εξ'ού και η περιοχή λέγεται Στίψες. Επίσης, συνεχίζει ότι ψηλότερα υπάρχει το λεγόμενο συναππίδι με το οποίο βάφουν "επιτοπίως" υφάσματα και νήματα κόκκινα.
Η πιθανή προέλευση της ονομασίας του ακρωτηρίου είναι, σύμφωνα με τον Σκανδαλίδη, από τη λατινική λέξη russeus=κόκκινος, από την οποία και τα βυζαντινά ρούσσεος ή ρούσσιος. Το τοπωνύμιο πιθανόν να έχει την αρχή του στο επίθετο ρούσσινος=αυτός που έχει χρώμα κόκκινο, ξανθό.
Μία δεύτερη προσέγγιση είναι από την τούρκικη λέξη rükün (στύλος,κίονας,στήριγμα)>ρούκουνο>ρούκινο>ρούσκινο, πρβ. το ρούκουνας (<rükün)=γωνία, που συνηγορεί το σχήμα του ακρωτηρίου.
 |
| καρέ καρέ η προσέγγιση στη σκάλα φόρτωσης-εκφόρτωσης και το Ακρωτήρι Ρούθιανο από θαλάσσης με το καραβάκι από Καμάρι πηγαίνοντας προς Κρίκελο |
 |
| πολλά απολιθώματα κοχυλιών |
 |
| πορώδες έδαφος |
Πηγή: Κώια-Ιάκωβου Ζαρράφτη (τόμος Α', σ.83)
Τοπωνύμια της Νήσου Κω, Νικολάου Ζάρακα
Τοπωνυμικά και Ονοματικά της Νήσου Κω- Μιχάλη Ευστ. Σκανδαλίδη
Κείμενο, Φωτογραφίες: Sophia Karagianni
Πρώτη φορά είδα το Ακρωτήρι Ρούθιανο από ψηλά, από το Σπήλαιο της Άσπρης Πέτρας, στην Κέφαλο, φυσικά. Το χαρακτηριστικό του, το σήμα κατατεθέν είναι μία εντυπωσιακή σκάλα φόρτωσης-εκφόρτωσης.Αν και ήταν αρκετά μακριά, ήταν εμφανές ότι ένας χωματόδρομος κατέβαινε μέχρι κάτω στη σκάλα.
Τη δεύτερη φορά που είδα το ακρωτήρι Ρούθιανο με τη χαρακτηριστική του "σκάλα" ήταν από το Καστέλλι. Τότε πήραμε μαζί με τους συμπεζοπόρους μου και την απόφαση να πάρουμε τον δρόμο που οδηγούσε εκεί. Μετά το Σπήλαιο της Άσπρης Πέτρας, υπάρχει μία διασταύρωση. Ο δρόμος δεξιά οδηγεί στο Σαρακηνό και ο δρόμος αριστερά στο Ρούθιανο. Μετά από μία αρκετά εύκολη διαδρομή, περίπου μισής ώρας, φτάσαμε στον προορισμό μας.
Μία ταμπέλα μας προειδοποιούσε για τον κίνδυνο και συνιστούσε ότι αν περνούσαμε κάτω στις εγκαταστάσεις ήταν με δική μας ευθύνη.
Εκεί άδειαζαν τον περλίτη τον οποίο τοποθετούσαν στη σκάλα.Η σκάλα λειτουργούσε με ταινία κυλιόμενη κι ο χειριστής την κατέβαζε και πήγαινε το εμπόρευμα στο πλοίο.
Όσο για το Ρούθιανο, εμφανίζεται στη βιβλιογραφία με πολλές ονομασίες. Μερικές απ' αυτές είναι: Ρούθιανο, Ρούφκιανο, Ρούσκενο, Ρούσκινο κ.ά.
Ο Ζαρράφτης αναφέρει ότι βρίσκονται στίψες εκεί, εξ'ού και η περιοχή λέγεται Στίψες. Επίσης, συνεχίζει ότι ψηλότερα υπάρχει το λεγόμενο συναππίδι με το οποίο βάφουν "επιτοπίως" υφάσματα και νήματα κόκκινα.
Η πιθανή προέλευση της ονομασίας του ακρωτηρίου είναι, σύμφωνα με τον Σκανδαλίδη, από τη λατινική λέξη russeus=κόκκινος, από την οποία και τα βυζαντινά ρούσσεος ή ρούσσιος. Το τοπωνύμιο πιθανόν να έχει την αρχή του στο επίθετο ρούσσινος=αυτός που έχει χρώμα κόκκινο, ξανθό.
Μία δεύτερη προσέγγιση είναι από την τούρκικη λέξη rükün (στύλος,κίονας,στήριγμα)>ρούκουνο>ρούκινο>ρούσκινο, πρβ. το ρούκουνας (<rükün)=γωνία, που συνηγορεί το σχήμα του ακρωτηρίου.
Πηγή: Κώια-Ιάκωβου Ζαρράφτη (τόμος Α', σ.83)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου