ΕΛΕΝΗ ΜΕΤΑΞΩΤΟΥ, Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΣΥΡΝΑΣ
Την γνωρίσαμε τον Οκτώβριο του 2018 στην Αστυπάλαια. Ξέραμε γι' αυτήν. Ξέραμε ότι τότε ήταν η μοναδική εν ζωή κάτοικος της Σύρνας. Τη βρήκαμε στο μικρό μαγαζάκι της "Το ραξοβόλι του Σαψακου στη Σύρνα" στο λιμάνι της Αστυπάλαιας.
Μιλήσαμε μαζί της. Ήταν τόσο γλυκιά και φιλόξενη που φεύγοντας μας κυνηγούσε να μας δώσει για το ταξίδι μας λίγα από τα κουλουράκια που είχε φτιάξει. Της υποσχεθήκαμε ότι θα πηγαίναμε όλοι μαζί στη Σύρνα. Δεν προλάβαμε να τηρήσουμε την υπόσχεσή μας όσο ήταν εν ζωή. Ήταν επιθυμία της να γυρίσει στη Σύρνα πριν πεθάνει.
Η Ελένη Μεταξωτού έφυγε από τη ζωή στις 5/5/21 χωρίς να προλάβει να επιστρέψει στην αγαπημένη της Σύρνα. Θα ξεκινήσουμε από την Κω, όπως υποσχεθήκαμε, θα ταξιδέψουμε στη Σύρνα για να αποτίσουμε φόρο τιμής και να ανάψουμε τα καντηλάκια στα δύο αγαπημένα της εκκλησάκια στον Άη Γιάννη και τον Άγιο Γεώργιο.
Όλα ξεκίνησαν από την επιθυμία μας να πάμε στη Σύρνα. Αν googlάρεις για πληροφορίες για τη Σύρνα, αμέσως εμφανίζεται το όνομά της, "Ελένη Μεταξωτού, Η ζωντανή Ιστορία της Σύρνας".
Σ' αυτήν την υπέροχη συνέντευξη του Ιωσήφ Παπαδόπουλου, μαθαίνουμε για τη ζωή της μικρής -τότε-Ελένης και της οικογένειάς της, στη νησίδα της Σύρνας. Εκεί αναφέρει ότι τη δεκαετία του 1940 συνολικά μαζεύονταν 10 άτομα στο νησί και όλοι ασχολούνταν με την κτηνοτροφία (πάππου προς πάππου).
Η επικοινωνία ήταν δύσκολη κι αν υπήρχε κάποιο έκτακτο περιστατικό, π.χ κάποιο πρόβλημα υγείας, άναβαν φωτιές (φρυκτωρίες?).
Περιγράφει τη ζωή στο νησί σαν μοναχική αλλά ενδιαφέρουσα καθώς ήταν ψαρότοπος κι ερχόντουσαν αλιευτικά καΐκια. Στο νησί υπήρχε πάντα κόσμος, καθώς όσοι πήγαιναν να βοηθήσουν την οικογένεια, περνούσαν καλά, πληρώνονταν καλά και τελικά έμεναν στη Σύρνα.
Διηγείται επίσης, με απίστευτη διαύγεια και λεπτομέρεια, το ναυάγιο του πλοίου "Αθηνά" το 1946.
Σ' αυτήν την υπέροχη συνέντευξη του Ιωσήφ Παπαδόπουλου, μαθαίνουμε για τη ζωή της μικρής -τότε-Ελένης και της οικογένειάς της, στη νησίδα της Σύρνας. Εκεί αναφέρει ότι τη δεκαετία του 1940 συνολικά μαζεύονταν 10 άτομα στο νησί και όλοι ασχολούνταν με την κτηνοτροφία (πάππου προς πάππου).
Η επικοινωνία ήταν δύσκολη κι αν υπήρχε κάποιο έκτακτο περιστατικό, π.χ κάποιο πρόβλημα υγείας, άναβαν φωτιές (φρυκτωρίες?).
Περιγράφει τη ζωή στο νησί σαν μοναχική αλλά ενδιαφέρουσα καθώς ήταν ψαρότοπος κι ερχόντουσαν αλιευτικά καΐκια. Στο νησί υπήρχε πάντα κόσμος, καθώς όσοι πήγαιναν να βοηθήσουν την οικογένεια, περνούσαν καλά, πληρώνονταν καλά και τελικά έμεναν στη Σύρνα.
Διηγείται επίσης, με απίστευτη διαύγεια και λεπτομέρεια, το ναυάγιο του πλοίου "Αθηνά" το 1946.
Στο έγγραφο με ημερομηνία 15/3/1928 των Καραμπινιέρων της
Ιταλικής Διοίκησης του Αιγαίου διαβάζουμε την πλήρη απογραφή όλων των
νησιών κοντά στην Αστυπάλαια, καθώς και στοιχεία για τη γεωγραφία, την
κτηνοτροφία και τα λιμάνια τους. Το ίδιο έγγραφο αναφέρεται στην
ελληνική οικογένεια με «12 μέλη που κατοικεί στη Σύρνα και ασχολείται με
την κτηνοτροφία. Υπάρχουν δύο ξωκλήσια αφιερωμένα στον Άγιο Γεώργιο και
στον Άγιο Ιωάννη». Στη Σύρνα υπάρχει και το διάσημο ναυάγιο ενός πλοίου
που βυθίστηκε στον κόλπο της νησίδας, στις 9 Δεκεμβρίου του 1946,
μεταφέροντας μυστικά Εβραίους εποίκους στην Παλαιστίνη για την ίδρυση
του κράτους του Ισραήλ. Στην προσπάθειά τους να βγουν στη στεριά
πνίγηκαν 8 μετανάστες. Οι 8 τότε κάτοικοι της Σύρνας έχει καταγραφεί από
τον Τύπο της εποχής ότι βοήθησαν τους ναυαγούς.
*Σημειώνεται ότι η "Κυρά της Ρω" ήταν νύφη της γιαγιάς της Ελένης Μεταξωτού. Είχε παντρευτεί τον αδερφό της Ιωάννη Αχλαδιώτη και είχε επισκεφθεί πολλές φορές τη Σύρνα.
Σχετικές αναρτήσεις:
Φωτογραφίες: Sophia Karagianni