ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΗΣ ...ΕΝΑΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΗΣ ...ΕΝΑΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΙΠΟΛΙΤΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ  

Ο Δημήτρης Τριπολίτης του Ιωάννου γεννήθηκε στην Κω στις 18 Ιουλίου του 1924. 

Φοίτησε στα Ελληνικά σχολεία του νησιού έως το 1938. Στην Δευτέρα τάξη του Ιπποκράτειου Γυμνασίου, οι Ιταλικές αρχές έκλεισαν το γυμνάσιο γιατί τα ελληνόπαιδα αρνήθηκαν να παρελάσουν με τις φασιστικές οργανώσεις στις 28 Οκτωβρίου του 1938.

Το 1938-1939 φοίτησε στην 3η τάξη του Ιταλικού Γυμνασίου. Λόγω των διάφορων πιέσεων που γινόντουσαν σε βάρος των Ελληνοπαίδων, αναγκάστηκε να αποχωρήσει από αυτό. 

Στην συνέχεια εργάστηκε στο δικηγορικό γραφείο του Κου Στέφανου Δημητρίου Κιτρίνα. Εκείνο το διάστημα με τους παιδικούς του φίλους ανέπτυξαν πλούσια αντιστασιακή δράση. 

Μετά την κατάληψη της Κω, τον Οκτώβριο του 1943, από τα γερμανικά στρατεύματα, μέχρι τον Απρίλιο του 1944, με την βοήθεια του αδελφού του Παντελή Τριπολίτη ο οποίος υπηρετούσε στις Υπηρεσίες Πληροφοριών των συμμαχικών Δυνάμεων Μέσης Ανατολής, φυγαδεύτηκε με πλοίο της παραπάνω υπηρεσίας στο Bodrum Τουρκίας. Με άλλους πρόσφυγες έφθασε στο Αϊδίνι (Τουρκίας) και από εκεί με τραίνο γαλλικής εταιρείας έφθασε στα σύνορα Τουρκίας στην πόλη Φεβζί Πασά. Εκεί τους παρέλαβε αγγλική στρατιωτική επιτροπή και με τραίνο έφθασε στο Χαλέπι Συρίας, σε στρατόπεδο προσφύγων με διοικητή τον Λοχαγό Bretton. Στη συνέχεια μέσω Συρίας και Λιβάνου έφθασε στο Νουζεϊράτ (επαρχία της Γάζας) στην Παλαιστίνη. 

Στις 25-7-1944 κατετάγη εις ΒΕΣΜΑ (Βασιλικός Ελληνικός Στρατός Μέσης Ανατολής), κριθείς ικανός. Στρατιωτικό κλιμάκιο του Ελληνικού Στρατού τον κατέταξε στο πεζικό ως εθελοντή . Με τραίνο φθάνει στο Γενικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Σχολών στην έρημο Φανάρα της Αιγύπτου όπου εκπαιδεύτηκε επί δύο μήνες και εν συνεχεία μετατέθηκε στο Ελληνικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως της Μεσογείου (Ε.Κ.Ε.Μ) με διοικητή τον Συνταγματάρχη πυροβολικού Νικόλαο Μούντριχα και Υποδιοικητή τον συμπατριώτη του, Υπολοχαγό πεζικού Κο Αντώνη Νικολαϊδη 

Στις 30-7-1944 Έμπεδος μονάδα Γ.Κ.Ε.Σ. ( Γενικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Σχολών).

Στις 11-8-1944 Στην δύναμη Ε.Κ.Ε.Μ. (Ελληνικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Μεσογείου). 

Στις 10-9-1944 με το οπλιταγωγό “ΝOVGOROD” φεύγει από το Port Said με άλλα τρία μεταγωγικά πλοία με συμμαχικό στρατό και φθάνει στον Τάραντα της Ιταλίας ( ανήμερα της Γιορτής του Τίμιου Σταυρού 14-9-1944). Αποβιβάστηκε και έφθασε στο 186 Στρατόπεδο Διερχομένων Συμμαχικών Στρατευμάτων. Στον Τάρανδα της Ιταλίας εκτελεί ανά τακτά διαστήματα φρουρά του αμερικάνικου αεροδρομίου στην Πόλη San Giorgio di Grottoglia. Η ειδικότητα του ήταν σκοπευτής όλμων 4 ιντσών. Μετά από τρεις μήνες διαμονής στο Τάρανδα, η μονάδα του μετακινείται στο χωριό Tuturano  έξω από το λιμάνι του Brindisi, Νοτίου Ιταλίας .  

Αρχές Φεβρουαρίου με το Liberty Ploid αναχώρησε για την Ελλάδα, η οποία συν τω χρόνω είχε απελευθερωθεί . Με φάλαγγα στρατιωτικών αυτοκινήτων φθάνει στο 35^ο Στρατόπεδο Πυροβολικού στο Γουδί. Εκεί μονάδα του Ε.Κ.Ε.Μ. δημιουργεί το Γ.Κ.Ε.Α ( Γενικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Αθηνών – Σχολή Πεζικού). 

Κατόπιν διαταγής του Στρατηγού υπηρετεί μέχρι τις 31-8-1945 ως ταχυδρόμος στο Α2 επιτελικό γραφείο- Τμήμα Λογοκρισίας. 

Στις 31-12-1944 του απενεμήθη η ταινία του Χρυσού Σταυρού Αγίου Μάρκου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Στις 25-1-1945: Υποδεκανέας.

Στις 1-3-1945 στη δύναμη Γ.Κ.Ε.Α. (Γενικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Αθηνών) Σχολή Πεζικού Α΄ Επιτελικό Γραφείο. Ταχυδρόμος- Υπηρεσία Λογοκρισίας. 

Στις 31-8-1945 απελύθη μαζί με άλλους Δωδ/νήσιους, ως Έλλην Εξωτερικού. Με αγγλικό αντιτορπιλικό ανοιχτού πελάγους, φθάνει στην Ρόδο και από εκεί με το Ελληνικό αντιτορπιλικό «Μιαούλης» αποβιβάζεται στην Κω. 

Στις 1-11-1945 προσλαμβάνεται από την Βρετανική Στρατιωτική Διαχείριση ως υπάλληλος στο κτηματολογικό γραφείο Κω-Λέρου . Μετά την 31-7-1945 ( ημέρα Ενσωματώσεως της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα) προσλαμβάνεται στην στρατιωτική διοίκηση Δωδ/νήσου ως διοικητικός υπάλληλος και τεχνικός βοηθός τοπογράφου μηχανικού ( στην ίδια υπηρεσία). Στις 31-3-1947 εργάζεται στο ίδιο γραφείο ως γραμματέας Α’ έως τον Νοέμβριο του 1955. 

Στις 17-3-1946 Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Αθλητών Κω «ΑΝΤΑΓΟΡΑΣ» έως το 1953. Συμμετέχει στα Δ.Σ. ως Γραμματέας και Αντιπρόεδρος. 

Από το 1946-1952 συμμετέχει ως ιδρυτικό μέλος και μέλος του Δ.Σ. ως Ταμίας και Γραμματέας  στον Σύνδεσμο Εφέδρων  Εθελοντών  Κω. Ο ίδιος φροντίζει στην διάσωση του ιστορικού αρχείου του Συνδέσμου των Εφέδρων  Εθελοντών  Κω 1940-1945, ελπίζοντας στην ανάδειξη των αγώνων για την ενσωμάτωση της  Δωδ/νήσου στην Ελλάδα. Ο Σύνδεσμος διαλύεται το 1952 από την Ασφάλεια Χωροφυλακής Κω διότι σε μία Γενική Συνέλευση προς ανάδειξη νέου Δ.Σ. τα μέλη αρνήθηκαν να υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση για την αποκήρυξη του Άρη Βελουχιώτη. 

Τον Σεπτέμβριο του 1946 και κατόπιν νομοθετικού διατάγματος του Υπουργείου Παιδείας παίρνει το απολυτήριο Γυμνασίου από το Ιπποκράτειο Γυμνάσιο Κω (σε δύο εξεταστικές περιόδους ως «κατοίκων διδαχθείς» 

Το 7-10-1950 διορίστηκε από τον Μητροπολίτη Κώου Εμμανουήλ στην «εφορία κατηχητικών σχολείων αρρένων». 

Στις 2-11-1950 διορίστηκε από τον Μητροπολίτη Κώου Εμμανουήλ ως μέλος της εξελεγκτικής επιτροπής της διαχειρίσεως των εκκλησιαστικών επιτροπών Ιερών ναών Αγίου Νικολάου και Αγίας Παρασκευής. 

Στις 19-4-1951 διορίζεται ως εκκλησιάρχης του Ιερού ναού Αγίου Νικολάου . 

Στις 15-10-1952 διορίζεται μέλος της εξελεγκτικής επιτροπής διαχειρίσεως των Κτηματικών Περιουσιών της Ιεράς Μητροπόλεως Κω. 

Κατά την Γερμανική κατοχή, όταν απεκαλύφθη το συμμαχικό δίκτυο κατασκοπείας (στο οποίο υπηρετούσε ο αδελφός του Παντελής Τριπολίτης), λεηλάτησαν τα καταστήματα αδελφών Τριπολίτη και τα υπάρχοντα της οικείας του. Συνέλαβαν τον πατέρα του Ιωάννη Τριπολίτη, με το αιτιολογικό ότι ο γιός του Παντελής ήταν πράκτωρ των συμμαχικών μυστικών υπηρεσιών, ο δε Δημήτρης ότι υπηρετούσε στις Ένοπλες Δυνάμεις Μέσης Ανατολής. Μετά από τρεις μέρες ο πατέρας του αφήνεται ελεύθερος διότι προσωπικά δεν τον βάρυναν κατηγορίες. Με την επικρατούσα κατάσταση στην Γερμανική κατοχή η οικονομική κατάσταση της οικογένειας έφθασε σ΄ένα τέτοιο σημείο που ο ίδιος οδηγήθηκε στην μετανάστευση. Ήταν ο μόνος τρόπος για να βοηθήσει την οικογένεια του. 

Μετά από διάφορες διατυπώσεις που κράτησαν έναν χρόνο, στις 7-11-1955 φεύγει μέσω του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών, με το πλοίο «Κυρήνεια» από το λιμάνι του Πειραιά. Ύστερα από 33 μέρες ταξίδι έφθασε στην Μελβούρνη της Αυστραλίας και από εκεί σιδηροδρομικώς στην πόλη Αδελαΐδα. Μετά από ενάμιση χρόνο εργασίας του , στο τέλος του 1956 μεταναστεύει στο Βελγικό Κονγκό (Ελισάβετβιλ) όπου εργάζεται ως εμπορικός αντιπρόσωπος στην εταιρεία IFRA. Εκεί μετανάστευσε και η μνηστή του Κατερίνα Γαμβρέλλη. Παντρεύτηκαν στις 28-7-1957.Απέκτησαν δυο κόρες τη Διονυσία και την Μυρσίνη. Σύντομα δημιουργεί την δική του εμπορική δραστηριότητα μέχρι τον Ιούνιο του 1974. 

Μετά τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση της Δημοκρατίας του Ζαΐρ, για τη Ζαϊροποίηση όλων των επιχειρήσεων που κατείχαν Ευρωπαίοι μετανάστες, προσλαμβάνεται ως δ/ντής από τον Υπουργό Δικαιοσύνης του Ζαΐρ Mr. Zondomio, στον οποίο είχε περιέλθει μια μεγάλη Ισραηλινή Επιχείρηση. Ζήτησε άδεια για να συνοδεύσει την οικογένεια του στην Ελλάδα, όπου φθάνοντας στην Κω έκρινε καλό να μην επιστρέψει στην Αφρική. 

Από το 1975 έως το 1993 ίδρυσε Ναυτιλιακό και τουριστικό γραφείο και άσκησε το επάγγελμα του Ναυτιλιακού και τουριστικού πράκτορα. 

Το 1983 επανιδρύεται ο Σύνδεσμος με την ονομασία Σύνδεσμος Εθελοντών Παλαιών Πολεμιστών και Αντιστασιακών Κω, 1940-1945, Ο Αλέξανδρος Διάκος. Συμμετέχει από το 1983 έως το 2000 στα Δ.Σ. ως Γενικός Γραμματέας και από το 2001 έως το 2011 ως Πρόεδρος. Το 2011 αποχωρεί από Σύνδεσμο για να τον παραδώσει στους απογόνους των Παλαιών Εθελοντών Πολεμιστών και Αντιστασιακών για να υπάρχει συνέχεια στο ιστορικό γίγνεσθαι. Το 2011, ανακηρύσσεται επίτιμος Πρόεδρος του Συνδέσμου από το Δ.Σ. των απογόνων των Εθελοντών Πολεμιστών και Αντιστασιακών του Συνδέσμου. Ετοίμασε με την αρωγή του νέου Δ.Σ. των απογόνων του Συνδέσμου και ιδιαιτέρως με την συμβολή της Κας Μαρίας Τουλαντά- Παρισίδου, την έκδοση βιβλίου Μητρώου των Παλαιών Πολεμιστών Κω. Το αρχείο διαφυλάχτηκε τόσο από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου 1983-2000, Κον Λεωνίδα Βουκουβαλίδη, όσο και από τον ίδιο τον Δημήτρη Τριπολίτη ως Πρόεδρο από το 2000- 2011. Επιθυμία του είναι να διαφυλαχτεί το αρχείο σε ιστορικό μουσείο το οποίο ελπίζει ότι θα ιδρυθεί από τον Δήμο Κω και να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία. 

 ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ 

- Βεβαίωση από την Δ/νση Ιστορίας Στρατού του Γενικού Επιτελείου Στρατού ότι από 15-9-1244 έως 15-2-1945 υπηρέτησε στο Ε.Κ.Ε.Μ. στον Τάρανδα Ιταλίας στο στρατόπεδο 186.

-30-12-1945 ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ, απονέμει τον Χρυσούν Σταυρόν ΤΟΥ Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου.
-23-8-1959 Αναμνηστικό Μετάλλιο Εκστρατειών 1941-1945.
-20-6-1965 Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας- Ιερά Μητρόπολη Κεντρώας Αφρικής- Λουμπουμπάσι – Χρυσούς Σταυρός ως επίτιμου Ιεροψάλτου.
-1967 Τιμητική διάκριση από τους φίλους του Ανταγόρα 

-30-5-1974 COMMUNAUTES HELLENIQUE DE LUBUMBASHI ET ENVIRONS Ευχαριστήρια διάκριση δια τις υπηρεσίες του ως ιεροψάλτης από το 1957 έως το 1974. 

-23-8-1980 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΕΚΣΤΡΑΤΙΩΝ 1941-1945 Β.ΑΦΡΙΚΗ –Ν.ΑΓΑΙΟ- ΙΤΑΛΙΑ για την συμμετοχή του στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή . 

-ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΕΝΤΡΩΑΣ ΑΦΡΙΚΗΣ απονέμει τον Χρυσούν Σταυρόν της Ιεράς Μητροπόλεως εις αναγνώριση των πολυτίμων υπηρεσιών του
-7-3-1981 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΩΩΝ “Ο ΦΙΛΗΤΑΣ” τίτλος τιμής πατριώτη για την προσφορά του στον απελευθερωτικό αγώνα της πατρίδας κατά την περίοδο της κατοχής.
-14-9-1984 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ Δ/ΝΣΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΜΗΜΑ ΑΠΟΚΕΝΤΡΟΣΕΩΣ Πιστοποίηση ως αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης , υπηρετήσας τις Ένοπλες Δυνάμεις της Μέσης Ανατολής 1944-1945 .
8-8-1985 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ για την συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση του Ελληνικού Λαού εναντίων των στρατευμάτων κατοχής 1941-1945 σαν μέλος των Ενόπλων Δυνάμεων Μ. Ανατολής.
30-9-1986 CONFEDERATION EUROPEENNE DES ANCIENS COMBATTANTS, CONSEIL DE LA CROIX DU COMBATTANT DE L’ EUROPE , La Croix Du Combattant De L’ Europe est conferee en temoignage de ses titres d’ Ancien combattant et de sa volonte de server la cause de L’ Union de L’ Europe dans la Fraternite, la Paix et la Liberte. Πολεμικός Σταυρός Συνομοσπονδίας Παλαιών Πολεμιστών Ευρώπης
15-8-1987 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΗΜΟΣ ΚΩ απονέμει το χρυσό μετάλλιο της ιστορικής πόλης της Κω, για την συμμετοχή του στην Αντίσταση του Ελληνικού Λαού εναντίων των στρατευμάτων Κατοχής
- ΕΠΑΡΧΕΙΟ ΚΩ-ΝΙΣΥΡΟΥ, τιμής ένεκεν για την συμβολή του στον Πολιτισμό.
-ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΦΕΔΡΩΝ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ τιμής ένεκεν στον Εφ. Δεκανέα του Ε.Κ.Ε.Μ.
-Πνευματικό Κέντρο Δήμου Κω , Περγαμηνή Τιμητικής Διάκρισης.
-Τιμητική πλακέτα από τον Σύνδεσμο Εφέδρων Καταδρομέων Δωδ/νήσου.
-Επαρχείο Κω και Επαρχιακή Επιτροπή Πολιτισμού, Τιμητική Διάκριση
-Νομαρχιακή Διοίκηση Δωδ/νήσου- Επαρχείο Κω, τιμητική Διάκριση
-20-10-1995 Από τον Παναγιότατο Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο τον Α΄, Χρυσούς Σταυρός. 

-22-3-1997 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΗΜΟΣ ΚΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ για την σημαντική και καθοριστική συμβολή του στην απελευθέρωση των νησιών μας κατά την διάρκεια της ξένης κατοχής 1940-1945 και την Ενσωμάτωση τους στη Ελλάδα. 1947-1997 50 Χρόνια Ελεύθερα Δωδεκάνησα. 

- -10-1997 ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΚΩΟΥ απονέμει τον Χρυσούν Σταυρόν της εν Δωδεκανήσου εκκλησίας του οικουμενικού θρόνου.
-22-4-1998 ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΚΩΟΥ απονομή του Οφφίκιου του Άρχοντος Λαμπαδαρίου για τις αφιλοκερδείς υπηρεσίες του ως ιεροψάλτης στην Μητρόπολη Κω.  - 6-12-2003 Λιμεναρχείο Κω, τιμήθηκε ως ναυτικός πράκτωρ για την προσφορά του στο λιμάνι Κω.

-7-3-2007 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΩΩΝ “Ο ΦΙΛΗΤΑΣ” ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ ΤΡΙΠΟΛΙΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟ-ΠΡΟΕΔΡΟ τιμητική διάκριση εις αναγνώριση των υπηρεσιών τις οποίες προσέφερε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις της Μέσης Ανατολής, ως Εθελοντής την περίοδο 1943-45 .
-ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ ΕΠΑΡΧΕΙΟ ΚΩ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ που υπηρέτησε στο Ελληνικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Μεσογείου Τάραντας-Τουτουράνο (Νότιας Ιταλίας).Απονέμουμε το παρόν δίπλωμα και μετάλλιο σε αναγνώριση της συμβολής του στην απελευθέρωση της Δωδεκανήσου.
-28-11-2011 Οι απόγονοι των Παλαιών Πολεμιστών και Αντιστασιακών σε τιμητική εκδήλωση απονέμουν τον Τίτλο του Επίτιμου Προέδρου του Συνδέσμου ως υπηρετούντος στα Δ.Σ. 1946-1952 και 1983-2011.

Ο Δημήτρης Τριπολίτης "έφυγε" από τη ζωή τον Ιούλιο του 2021 σε ηλικία 97 ετών.

*Ευχαριστώ θερμά τη Διονυσία Τριπολίτου, κόρη του αείμνηστου Δημήτρη Τριπολίτη, για την παραχώρηση του βιογραφικού.

*Τις φωτογραφίες τις τράβηξα στην εκδήλωση «7 Μαρτίου 1948: Η ολοκλήρωση μιας πορείας» που εγκαινίασε στις 7-3-2016 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος.   

Πηγή: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΗΣ ...ΕΝΑΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ

Φωτογραφίες: Sophia Karagianni

Ακολουθεί η μετάφραση του κειμένου στα αγγλικά:
DIMITRIS TRIPOLITIS – A HUMBLE TRIBUTE
Biography of Dimitris Tripolitis, son of Ioannis

Dimitris Tripolitis, son of Ioannis, was born οn Kos on July 18, 1924.

He attended the Greek schools of the island until 1938. In the second grade of the Hippocrates Gymnasium, the Italian authorities closed the school because the Greek students refused to march with the fascist organizations on October 28, 1938.

From 1938–1939 he attended the third grade of the Italian Gymnasium. Due to the various pressures exerted against the Greek students, he was forced to withdraw.

He then worked at the law office of Mr. Stefanos Dimitriou Kitrinas. During that period, together with his childhood friends, he developed rich resistance activity.

After the occupation of Kos in October 1943 by German troops, and until April 1944, with the help of his brother, Pantelis Tripolitis—who served in the Intelligence Services of the Allied Forces of the Middle East—he was smuggled by ship of the said service to Bodrum, Turkey. Together with other refugees, he reached Aydın (Turkey), and from there by train of a French company arrived at the Turkish border city of Fevzi Pasha. There, a British military committee took them into custody, and by train they arrived at Aleppo, Syria, at a refugee camp under the command of Captain Bretton. Subsequently, via Syria and Lebanon, he reached Nuseirat (Gaza province) in Palestine.

On July 25, 1944, he enlisted in the Royal Hellenic Army of the Middle East (ΒΕΣΜΑ), having been deemed fit for service. A military mission of the Greek Army enlisted him in the infantry as a volunteer.

By train, he arrived at the General Training Center of the Schools in the desert of Fanara, Egypt, where he trained for two months and was then transferred to the Greek Mediterranean Training Center (E.K.E.M.), under Colonel of Artillery Nikolaos Moundrichas and Deputy Commander, his fellow islander, Infantry Lieutenant Antonis Nikolaidis.

30-7-1944: Assigned to the training unit of the General Training Center of the Schools (G.K.E.S.).

11-8-1944: Attached to the E.K.E.M. (Greek Mediterranean Training Center).

10-9-1944: On board the troopship Novgorod, departed from Port Said together with three other transport ships carrying Allied troops and arrived in Taranto, Italy (on September 14, 1944, Feast of the Holy Cross).

He disembarked and arrived at the 186th Transit Camp of the Allied Forces.

In Taranto, Italy, he regularly performed guard duties at the American airfield in the city of San Giorgio di Grottaglie. His specialty was that of a 4-inch mortar gunner. After three months in Taranto, his unit moved to the village of Tuturano, near the port of Brindisi, southern Italy.

In early February, aboard the Liberty ship Ploid, he departed for Greece, which by then had been gradually liberated. Traveling in a military convoy, he reached the 35th Artillery Camp in Goudi, Athens. There, the E.K.E.M. unit created the General Training Center of Athens (G.K.E.A.) – Infantry School.

By order of the General, he served until August 31, 1945, as postman in the A2 Staff Office – Censorship Department.

31-12-1944: Awarded the ribbon of the Golden Cross of St. Mark by the Patriarchate of Alexandria.

25-1-1945: Promoted to Corporal.

1-3-1945: Served in the strength of G.K.E.A. (General Training Center of Athens) Infantry School, A' Staff Office – Postman, Censorship Service.

31-8-1945: Discharged, together with other Dodecanesians, as a “Greek from Abroad.”

By British destroyer on the high seas, he arrived in Rhodes and from there, aboard the Greek destroyer Miaoulis, disembarked in Kos.

On November 1, 1945, he was employed by the British Military Administration as an employee at the Cadastral Office of Kos-Leros. After July 31, 1945 (the day of the Union of the Dodecanese with Greece), he was employed by the Military Administration of the Dodecanese as an administrative clerk and technical assistant surveyor in the same service.

By March 31, 1947, he continued to work in the same office as Secretary A’ until November 1955.

On March 17, 1946, he became a founding member of the Union of Greek Athletes of Kos “ANTAGORAS” until 1953, serving on the Boards of Directors as Secretary and Vice President.

From 1946–1952 he also participated as founding member and Treasurer/Secretary in the Association of Reserve Volunteers of Kos.

He took care to preserve the historical archive of the Association of Reserve Volunteers of Kos 1940–1945, hoping for the recognition of the struggle for the union of the Dodecanese with Greece.

The Association was dissolved in 1952 by the Security Police of Kos because, during a General Assembly for the election of a new Board, members refused to sign a declaration denouncing Aris Velouchiotis.

In September 1946, by legislative decree of the Ministry of Education, he obtained his High School Diploma from the Hippocrates Gymnasium of Kos (in two exam periods as an “external student”).

On October 7, 1950, he was appointed by Metropolitan Emmanuel of Kos to the “Board of Catechetical Schools for Boys.”

On November 2, 1950, he was appointed by the same Metropolitan as member of the auditing committee for the management of the church councils of the Holy Churches of St. Nicholas and St. Paraskevi.

On April 19, 1951, he was appointed Sexton (Ecclesiarch) of the Church of St. Nicholas.

On October 15, 1952, he was appointed member of the auditing committee for the management of the landed estates of the Holy Metropolis of Kos.

During the German Occupation, when the Allied spy network (in which his brother Pantelis served) was uncovered, the Germans looted the Tripolitis brothers’ shops and the family’s home. His father, Ioannis Tripolitis, was arrested on the grounds that his son Pantelis was an agent of the Allied Secret Services and that Dimitris himself served in the Armed Forces of the Middle East. After three days, his father was released, as there were no personal charges against him.

Because of the dire economic conditions during the occupation, Dimitris was forced to emigrate — the only way to help his family.

After a year of bureaucratic procedures, on November 7, 1955, he departed through the World Council of Churches, aboard the ship Kyrenia from the port of Piraeus. After a 33-day voyage, he arrived in Melbourne, Australia, and from there traveled by train to the city of Adelaide.

After a year and a half of work there, at the end of 1956 he migrated to the Belgian Congo (Elisabethville), where he worked as a commercial representative at the company IFRA. His fiancée, Katerina Gambrelli, also emigrated there. They married on July 28, 1957, and had two daughters, Dionysia and Myrsini.

He soon established his own commercial enterprise, which he maintained until June 1974.

After the government of the Republic of Zaire implemented the nationalization (“Zairianization”) of all European-owned businesses, he was appointed as Director by the Minister of Justice of Zaire, Mr. Zondomio, who had taken over a large Israeli enterprise. He later requested leave to accompany his family to Greece, and upon returning to Kos, decided not to go back to Africa.

From 1975 to 1993 he founded and operated a shipping and travel agency, working as a shipping and travel agent.

In 1983, the Association of Volunteer Veterans and Resistance Fighters of Kos 1940–1945, “Alexander Diakos”, was re-established. He served on the Board of Directors from 1983–2000 as General Secretary and from 2001–2011 as President.

In 2011 he resigned, handing over the Association to the descendants of the old veterans to ensure continuity in the historical record.

That same year, he was proclaimed Honorary President of the Association by its Board of Descendants.

Together with the new Board, and especially with the assistance of Mrs. Maria Toulanta–Parissidou, he prepared the publication of the Registry Book of the Veterans of Kos, preserving the historical archive — safeguarded both by former President Leonidas Voukouvalidis (1983–2000) and by himself (2000–2011).

It was his wish that the archive be preserved in a Historical Museum to be founded by the Municipality of Kos and that it be taught in schools.

MEDALS AND HONOURS

Certification by the Directorate of Military History of the Greek Army General Staff confirming his service from 15-9-1944 to 15-2-1945 at E.K.E.M., Taranto, Italy, Camp 186.

30-12-1945: “Christophoros, by the Grace of God Pope and Patriarch of Alexandria and All Africa,” awards the Golden Cross of the Apostle and Evangelist Mark.

23-8-1959: Commemorative Medal of Campaigns 1941–1945.

20-6-1965: Patriarchate of Alexandria – Holy Metropolis of Central Africa – Lubumbashi – Golden Cross as honorary chanter.

1967: Honorary distinction from the friends of “Antagoras.”

30-5-1974: Communauté Hellénique de Lubumbashi et Environs – Certificate of gratitude for his service as chanter from 1957 to 1974.

23-8-1980: Hellenic Republic – Commemorative Medal of Campaigns 1941–1945 (North Africa – South Aegean – Italy).

Patriarchate of Alexandria, Holy Metropolis of Central Africa – Golden Cross in recognition of his valuable services.

7-3-1981: “Philitas” Cultural Association of Kos – Honorary title of patriot for his contribution to the liberation struggle of Greece during the Occupation.

14-9-1984: Hellenic Republic – Prefecture of the Dodecanese – Certificate recognizing him as a resistance fighter who served in the Armed Forces of the Middle East 1944–1945.

8-8-1985: Hellenic Republic – Commemorative Medal for participation in the National Resistance 1941–1945 as a member of the Armed Forces of the Middle East.

30-9-1986: Confédération Européenne des Anciens Combattants – La Croix du Combattant de l’Europe in recognition of his veteran status and dedication to the cause of European unity, fraternity, peace, and freedom.

15-8-1987: Hellenic Republic – Municipality of Kos awards the Golden Medal of the historic city of Kos for his participation in the Resistance.

Prefecture of Kos–Nisyros: Honorary distinction for his contribution to culture.

Special Forces – Association of Reserve Dodecanesian Commandos: Honorary distinction.

Cultural Centre of the Municipality of Kos: Honorary parchment of distinction.

Honorary plaque from the Association of Reserve Commandos of the Dodecanese.

Prefecture of Kos and Prefectural Committee of Culture: Honorary distinction.

20-10-1995: From His All-Holiness the Ecumenical Patriarch Bartholomew I – Golden Cross.

22-3-1997: Hellenic Republic – Municipality of Kos – Cultural Center – Honorary distinction for his decisive contribution to the liberation of our islands during the Occupation 1940–1945 and their unification with Greece. 1947–1997: 50 Years of Free Dodecanese.

10-1997: Ecumenical Patriarchate – Holy Metropolis of Kos – Golden Cross of the Church of the Dodecanese of the Ecumenical Throne.

22-4-1998: Ecumenical Patriarchate – Holy Metropolis of Kos – Conferral of the title Archon Lampadarios for his voluntary service as chanter of the Metropolis of Kos.

6-12-2003: Port Authority of Kos – Honored as shipping agent for his contribution to the port of Kos.

7-3-2007: “Philitas” Cultural Association of Kos – Honorary distinction “in recognition of the services rendered to the Greek Armed Forces of the Middle East as a volunteer during 1943–1945.”

Prefecture of the Dodecanese – Prefecture of Kos: Honorary distinction recognizing his service at the Greek Mediterranean Training Center (Taranto–Tuturano, Southern Italy) and his contribution to the liberation of the Dodecanese.

28-11-2011: The descendants of the Old Veterans and Resistance Fighters awarded him the title of Honorary President of the Association, having served on its Boards from 1946–1952 and 1983–2011.

Dimitris Tripolitis passed away in July 2021 at the age of 97.

Special thanks to Mrs. Dionysia Tripoliti, daughter of the late Dimitris Tripolitis, for providing the biography.

Photos were taken during the event “March 7, 1948: The Completion of a Journey,” inaugurated on March 7, 2016, by the then President of the Hellenic Republic, Prokopis Pavlopoulos.