Η πανάρχαιη πηγή της Βουρίννας που τόσο πολύ εξυμνήθηκε από τον Θεόκριτο και το Φιλητά, σώζεται σε μία μαγευτική τοποθεσία κάτω από τα ΒΑ ριζοβούνια του Δίκαιου και σε απόσταση μισής περίπου ώρας από την πόλη. Διασχίζοντας κανείς τον Αμπάβρη και λίγο πριν από την "Παναγία Τσουκαλαριά" περνά δυτικά προς την πηγή της Βουρίννας.
.
Πρόκειται για ένα θολωτό κτίσμα από πολυγωνικούς ογκόλιθους, της
ελληνιστικής μάλλον εποχής, στην κορφή του οποίου υπάρχει οπή για
φωτισμό και αερισμό. Το κτίσμα είναι ένας θάλαμος περιφέρειας δέκα
μέτρων και ύψους, σε σχήμα κώνου, επτά μέτρων μέχρι το στόμιο που
βρίσκεται στην κορφή του θόλου.
Μπαίνει κανείς εκεί από σήραγγα σκοτεινή πλάτους ενός μέτρου, ύψους δύο και μάκρους τριάντα μέτρων. Στη θολωτή περιφέρεια υπάρχει άνοιγμα απ' όπου πηγάζει το νερό και περνώντας τη σήραγγα διοχετεύεται προς την πόλη. Ο κλειστός αυτός βράχος μοιάζει με μύτη βοδιού, γι αυτό και ο Κώος γραμματικός Νικάνορας ονόμασε την πηγή Βούριν. Κατ' άλλους συγγραφείς η ονομασία Βουρίννα ή Βορρίνα δόθηκε, επειδή η πηγή βρίσκεται προς τα βόρεια και ρέει αστείρευτα χιλιάδες χρόνια τώρα. Πάνω από τη σήραγγα και κοντά στο θόλο υπάρχει ένα μικρό δωμάτιο (θαλαμίσκος), που συγκοινωνεί μ αυτόν με κα΄ποια θυρίδα. Προορισμός του δωματίου φαίνεται να ήταν η φύλαξη της πηγής και η παρακολούθηση της κανονικής λειτουργίας της.
Από την αρχαία παράδοση μαθαίνουμε ότι το νερό της πηγής αυτής ανέβλυσε, αφού ο μυθικός βασιλιάς της Κω, Χάλκωνας, χτύπησε με το πόδι του το βράχο, τον πίεσε ύστερα με το γόνατο και τον ανάγκασε να υποχωρήσει. Έτσι ξεπετάχτηκε μες από τα σπλάχνα της θρυλικής αυτής πηγής το ολόδροσο νερό. Και ο βουκολικός ποιητής Θεόκριτος περιγράφοντας το τοπίο γύρω από την πηγή λέει πως θρόιζαν εκεί δροσερά και πυκνόφυλλα δέντρα, λεύκες και φτελιές, που σχημάτιζαν με τις πρασινάδες τους δάσος βαθύσκιωτο, ίδιο με θολωτή κόμη.
κείμενο: Ιστορία της Νήσου Κω-Β. Χατζηβασιλείου, σελίδα 164
φωτογραφίες: Sophia Karagianni
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου