Επίσκεψη στο οινοποιείο Χατζηνικολάου

Επίσκεψη στο οινοποιείο Χατζηνικολάου

Ο Steve Χατζηνικολάου, γνωστός και με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Steve Jaqvaar, είναι δημοφιλής στην Κω ως τραγουδιστής, δημοσιογράφος ή ραδιοφωνικός και μουσικός παραγωγός, αλλά και ως ερασιτέχνης ηθοποιός. 

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, όταν ανέλαβε το οινοποιείο το 2013, δεν ήξερε σχεδόν τίποτα από κρασιά. Ο φυσικός του χώρος ήταν η τέχνη και όχι τα αμπέλια. Αλλά μιας και το κρασί θέλει την δική του τέχνη, αποφάσισε να πέσει στα βαθιά και να ασχοληθεί με την τέχνη της αμπελουργίας. Θεωρεί πως πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα ενασχόληση με τεράστιες δυσκολίες, αλλά και πολύ ενδιαφέρον. 

11 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ανέλαβε αυτό το μικρό, οικογενειακό οινοποιείο στην Κω, και βάζει στόχο να μην ξεπερνά την παραγωγή 10.000 φιαλών ετησίως.

Εκεί όπου καλλιεργούν τα αμπέλια χωρίς τεχνητή άρδευση (όλα τα σταφύλια είναι "ξηρικά", δηλαδή απότιστα) επιτρέποντας έτσι στα σταφύλια να αναπτύξουν έντονα αρώματα και πλούσια γεύση. Η οινοποίηση βασίζεται σε μια προσέγγιση χαμηλής παρέμβασης, χρησιμοποιώντας ιθαγενείς ζύμες και ελαχιστοποιώντας την χρήση θειωδών.

Ανάμεσα στις μονοποικιλιακές επιλογές, όπως το Καμπερνέ, το Μερλό και το Συρά, ξεχωρίζει το Μαυροθήλυκο (ή Μαυροθήρικο), μια σπάνια τοπική ποικιλία, για χρόνια χαμένη,  που πιστεύεται ότι απολάμβανε ακόμα και ο Ιπποκράτης. Η διατήρησή του αποτέλεσε τον βασικό λόγο δημιουργίας του οινοποιείου Χατζηνικολάου, μαζί με τη συνέχιση του έργου του αείμνηστου Αντώνη Χατζηνικολάου. Αυτή η μοναδική ποικιλία συμμετέχει επίσης ως βασικό συστατικό  στο πολυποικιλιακό ξηρό ερυθρό «Πλατανάκι» και στο γλυκό «Ασφενδιανό», το οποίο φτιάχνεται σύμφωνα με την παραδοσιακή μέθοδο του Ασφενδιού της Κω.

Για τους καλοκαιρινούς μήνες, οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν το δροσιστικό Ροζέ (από Συρά και Καμπερνέ) ή το Λευκό (συνδυασμός Μαλαγουζιάς και Ασύρτικου).

Όλα τα κρασιά διατίθενται σε φιάλες των 375ml και 750ml, σφραγισμένες με φυσικούς φελλούς παλαίωσης.

*Ο Στιβ είναι παντρεμένος με την Petronela Ticu, κι όπως ο ίδιος δηλώνει "εκείνη τα καταφέρνει καλύτερα με τη φύση". Της αρέσουν τα φυτά και κυρίως τα λουλούδια, αλλά και το πλέξιμο. Είναι πρώην νοσηλεύτρια από τις ΗΠΑ, και μετακόμισε στην Κω το 2009. Έχουν πέντε παιδιά, κάποια εκ των οποίων βοηθούν στο αμπέλι και το οινοποιείο. 

Το οινοποιείο είναι επισκέψιμο και τον χειμώνα μετά από συνεννόηση.

Εμάς μας ξενάγησε στο οινοποιείο με τη βοήθεια της Σοφίας-Αντωνίας.

Το οινοποιείο βρίσκεται στο 6ο Χλμ Επαρχιακής Οδού Κω, Μεσσαριά (200μ μετά το Lidl αριστερά).

Πηγή: https://www.hatzinikolaouwinery.com/

Φωτογραφίες:  Sophia Karagianni

Καλό ταξίδι, Αιμίλιε Μάρκου

Καλό ταξίδι, Αιμίλιε Μάρκου

Έφυγε, σε ηλικία 79 χρόνων, ο Αιμίλιος Μάρκου του Δημητρίου, μια εμβληματική φυσιογνωμία, ένας ευγενικός κτηνοτρόφος, ένας φιλόξενος άνθρωπος.

Τον συνάντησα μόλις μία φορά τον Απρίλιο του 2014, δέκα χρόνια πριν, όταν σε μία από τις πολλές εξερευνήσεις μας στο νησί, κάπου στο βουνό του Άγιου Φωκά, ο Κώστας ο Κωστογλάκης μας πήγε (εμένα και τον Μάνο Μαστρογιώργη) να δούμε την πηγή του Αγίου Νικολάου και τα ερείπια της Άσπρης Εκκλησιάς και μετά ήθελε να μας πάει στη μάντρα του Αιμίλιου να τον γνωρίσουμε,(ξέροντας ίσως την αδυναμία μου να φωτογραφίζω ευγενικές φυσιογνωμίες).

Χωρίς να μας περιμένει, μας καλοδέχτηκε, μας άνοιξε την πόρτα του, μας φίλεψε, μας πόζαρε με χαμόγελο και καλή διάθεση. Σ' εκείνον τον χώρο με το έντονο παραδοσιακό στοιχείο,  τις παλιές τις λάμπες, το ξύλινο ταβάνι και τους καθρέφτες με τα κεντήματα τον έβγαλα μερικές φωτογραφίες αλλά οι αγαπημένες μου είναι με τον εγγονό του και τα ταιριαστά ρούχα παραλλαγής.

Μείναμε ώρα να τον παρακολουθούμε να φροντίζει τα γουρουνάκια του, να σκουπίζει, πόσο όμορφες εικόνες μιας άλλης Κω, της αυθεντικής Κω, των αυθεντικών, φιλόξενων Κώων που τόσο έχουν εκλείψει.

Αυτή η μέρα έμεινε χαραγμένη στην μνήμη μου ως η μέρα στη μάντρα του Αιμίλιου.

Καλό ταξίδι... Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του...

Κείμενο, Φωτογραφίες: Sophia Karagianni

Το Εκκλησάκι των Ταξιαρχών & Ρόδο το Αμάραντο στον Σταθμό Αναφοράς (ΣΑ) της Πολεμικής Αεροπορίας (περιοχή Σύμπετρο)

Το Εκκλησάκι των Ταξιαρχών &  Ρόδο το Αμάραντο στον Σταθμό Αναφοράς (ΣΑ) της Πολεμικής Αεροπορίας (περιοχή Σύμπετρο)

Στο όρος Σύμπετρο της Κω, στον Σταθμό Αναφοράς (ΣΑ) της Πολεμικής Αεροπορίας, βρίσκεται το όμορφο και περιποιημένο εκκλησάκι των Ταξιαρχών που γιορτάζει στις 8 Νοεμβρίου. Εκτός από τους Ταξιάρχες (Άρχοντα Μιχαήλ και Γαβριήλ), το εκκλησάκι γιορτάζει και το Ρόδο το Αμάραντο, την Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου του Αμάραντου Ρόδου κάθε χρόνο στις 3 Απριλίου.

Το εκκλησάκι χτίστηκε και εγκαινιάστηκε το φθινόπωρο του 2004, μετά τους ολυμπιακούς,  επί διοικήσεως Αντισμήναρχου (ΕΑ) Λιλίτση Νικολάου. Ο ναός ιστορήθηκε από τον Αγιογράφο Σαργιώτη Παναγιώτη. Η αγιογράφηση έγινε με χρήματα του μόνιμου και έφεδρου προσωπικού που υπηρετούσαν τότε εδώ και με δωρεές απλών πολιτών της Κω που γνώριζαν τη Μονάδα.

Αν είναι η πρώτη φορά που ακούτε το όνομα της Παναγίας "Ρόδο το Αμάραντο",  ανήκει στα ονόματα που της έδωσαν οι Υμνογράφοι της Εκκλησίας. Παρ' όλο που όλα τα λουλούδια μαραίνονται, το λουλούδι της αειπαρθένου Παναγίας θα παραμείνει στους αιώνες αμάραντο, διότι ούτε ο χρόνος μπορεί να το μαράνει ούτε οι βλασφημίες των ασεβών.

Το εκκλησάκι των Ταξιαρχών & Ρόδο το Αμάραντο ενώνει τα χρώματά του με το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, αντιστέκεται στους αέρηδες του Σύμπετρου και δέχεται απλόχερη φροντίδα. Χρειάζεται άδεια για να το επισκεφθεί κάποιος και είναι το 325ο εκκλησάκι που φωτογραφίζω στο νησί της Κω.

Κείμενο, Φωτογραφίες: Sophia Karagianni

Καλό ταξίδι, Κωνσταντίνε Ντούνια (Φανάρα)

 Καλό ταξίδι, Κωνσταντίνε Ντούνια (Φανάρα)

Έφυγε από τη ζωή ο Κωνσταντίνος Ντούνιας, γνωστός και ως "Κώστας η Φανάρα". Ήταν ένας γλυκύτατος άνθρωπος, που ως την τελευταία στιγμή στα 94 του χρόνια τα είχε "τετρακόσια". Πάντα τον συναντούσα με το -έργο τέχνης-μηχανάκι του στον πεζόδρομο στη ΔΕΗ κι ανταλλάσσαμε δυο κουβέντες και του ζητούσα να τον φωτογραφήσω.

Σύμφωνα με το άρθρο του geodifhs "ήταν γέννημα θρέμμα της Κω, από τον Νοέμβριο του 1928. Ποδηλάτης, αγωνιστής και μέγας πατριώτης είναι γνωστός ως η Φανάρα, ένα παρατσούκλι που το κέρδισε μικρός όταν έπαιζε κρυφτό με τους φίλους του, επειδή σκαρφάλωσε στο ψηλότερο μέρος του στύλου της υπηρεσίας ηλεκτροφωτισμού.

Ο Κώστας η Φανάρα έζησε και τους δύο μεγάλους τελευταίους σεισμούς της Κω, του ΄33 και του 2017.Το 1933 ο σεισμός τον βρήκε στον οικισμό της Άσπας, το σπίτι του ήταν επί της Πλατείας Εθνάρχη Μακαρίου. Τότε η μάνα του τον πήρε και πήγανε στον καταυλισμό του Σταδίου. Το 2017 έζησε τον σεισμό στα Κούμπουρνα. Ο Σεισμός του 1933 ήταν πολύ πιο δυνατός μου είπε δίχως δεύτερη σκέψη".

Πηγή: ΚωστΗς η ΦανΑρα

Φωτογραφίες: Sophia Karagianni

1991 στους Λειψούς και το Μαράθι

1991 στους Λειψούς και το Μαράθι

Η πρώτη φορά που επισκέφτηκα τους Λειψούς και το Μαράθι ήταν το 1991 σε ένα ημερήσιο ταξίδι από την Πάτμο. Έπεσα πάνω σ' αυτές τις -ξεθωριασμένες από τον χρόνο- φωτογραφίες πρόσφατα κι είναι σαν να έχει περάσει ένας αιώνας. Η ανάπτυξη στους Λειψούς είναι τόσο μεγάλη τα τελευταία τριάντα χρόνια που μετά βίας αναγνωρίζεις τη Λιεντού και το Λιμάνι. Το αγαπημένο μου "Aphrodite Hotel" δεν είχε ακόμη χτιστεί. Θα περνούσαν άλλα 6 χρόνια, το 1997 για να δεσπόζει πίσω από την παραλία της Λιεντούς.

φτάνοντας στο Λιμάνι των Λειψών

"Απαγορεύεται ο Γυμνισμός"-Πινακίδα στο Λιμάνι των Λειψών

Ο δρόμος από τη Λιεντού για τον Κάμπο ήταν ακόμη χωματόδρομος. Δεξιά στον λόφο διακρίνεται ο Άη Γιώργης και πίσω το εκκλησάκι του Χριστού.

Αλλά και το Μαράθι... αγνώριστο το 1991. Τότε ακόμη δεν γνώριζα ότι οι Λειψοί θα μου έκλεβαν την καρδιά το 2018 κι ότι ως το 2024 θα ήταν το δεύτερό μου σπίτι.

Κείμενο, Φωτογραφίες: Sophia Karagianni