ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΣ ΓΛΥΚΟ ΚΟΛΟΚΥΘΙ ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΙΑ

ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΣ ΓΛΥΚΟ ΚΟΛΟΚΥΘΙ ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΙΑ

Είμαι στην Κω. Ψάχνω γλυκό του κουταλιού κολοκύθι. Δε βρίσκω όσο και να ψάξω.
Αποφασίζω να το φτιάξω μόνη μου.
Κι όταν λέμε μόνη μου επιστρατεύω όποιον έχω και δεν έχω, όλες μου τις φίλες, άλλη κατεβάζει συνταγές, άλλη παίρνει τη μαμά της τηλέφωνο για πιο εξειδικευμένες οδηγίες, άλλη βρίσκει τον ασβέστη και ξεκινάει η διαδικασία.

Day 1
Βήμα πρώτο: Είναι η εποχή της κολοκύθας? Δεν είναι ακριβώς, αλλά κολοκύθες υπάρχουν. Να "κλέψω" μία από ένα χωράφι? όχι, θα την αγοράσω. 6,5 ευρώ (με έκπτωση) τα 7 κιλά.

κολοκύθες υπάρχουν πολλές...

...αλλά μία είναι η τυχερή...

Τα 5 κιλά θα τα κάνουμε γλυκό του κουταλιού και το υπόλοιπο θα κάνω μια γλυκιά κολοκυθόπιτα που αρέσει στο γιο μου.
Βήμα δεύτερο: Αγοράζω όλα τα χρειαζούμενα υλικά, 5 πακέτα ζάχαρη!, ξινό, γαρύφαλλο, βρίσκουμε αρμπαρόριζα, μέλι, κανέλλα.
Βήμα τρίτο: Πηγαίνω στο σπίτι της Μαρίας. Η Μαρία είναι ζαχαροπλάστισσα ολκής, ενώ εγώ είμαι ψιλοάσχετη, επιπλέον έχει αυλή κι όλα γίνονται πιο εύκολα.
Ας αρχίσει η παρασκευή. Η ώρα είναι λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι. Το πιο δύσκολο απ'όλα είναι να κόψουμε την τεράστια κολοκύθα. να την ανοίξουμε, να την καθαρίσουμε από τα σπόρια και κάτι σα μαλλούπππα, να αφαιρέσουμε την εξωτερική φλούδα της με το μαχαίρι και να την κόψουμε σε κομμάτια (μεγάλους κύβους).

την κόβουμε..

την καθαρίζουμε...

την κόβουμε σε μεγάλους κύβους (ο Θεός να τους κάνει...)

Η Μαρία ανακατεύει καλά δυο-τρεις χούφτες ασβέστη σε μια λεκάνη νερό κι όταν διαλυθεί καλά ο ασβέστης, σουρώνει το διάλυμα πάνω από τα κομμάτια της κολοκύθας.

Για πέντε ολόκληρες ώρες θα μείνει η κολοκύθα στον ασβέστη, ανακατεύοντας σε τακτά χρονικά διαστήματα για να μην κάτσει ο ασβέστης. Η ώρα είναι περασμένες τρεις και φεύγω για να ξαναγυρίσω 5 ώρες μετά για να συνεχίσουμε. Ενδιάμεσα φτιάχνω και την κολοκυθόπιτα. Άλλη τυραννία αυτή!

Βήμα τέταρτο: Επιστρέφω στις 8. Βάζουμε νερό να βράσει στην κατσαρόλα, ξεπλένουμε πολύ καλά το κολοκύθι -που έχει γίνει σαν μπετόν αρμέ- από τον ασβέστη (5-6 νερά) και μόλις κοχλάσει το νερό, ρίχνουμε μέσα το κολοκύθι και βράζουμε για πέντε λεπτά.

Βήμα πέμπτο: Φτιάχνουμε το σιρόπι. Για κάθε κιλό κολοκύθι αντιστοιχεί ένα κιλό ζάχαρη, αλλά μου φαίνεται υπερβολικό και έτσι για τα 5 κιλά κολοκύθι βάζουμε 4 πακέτα ζάχαρη και 4 κούπες νερό. Μόλις πάρει μία βράση το σιρόπι, ρίχνουμε μέσα το κολοκύθι και το βράζουμε μαζί με το σιρόπι για 40 λεπτά. Εμείς το κλείσαμε λίγο νωρίτερα για να μην παραμαλακώσει κι εκεί θα παραμείνει μέχρι την επόμενη μέρα για να δέσει.

Day 2:
Βήμα τελευταίο: Μετά από σχεδόν 24 ώρες μες στο σιρόπι, το γλυκό μας παίρνει ακόμη μια βράση, για μισή ώρα ακόμη περίπου, μέχρι να δέσει το σιρόπι, αυτή τη φορά με λίγη αρμπαρόριζα, κανέλλα, γαρύφαλλο, μέλι και λίγο ξινό.

Αποστειρώνουμε τα βάζα, τα γεμίζουμε όσο είναι καυτά, τα γυρίζουμε ανάποδα για να φύγει ο αέρας, και τα χαρίζουμε με περίσσια γλύκα στα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Mία μικρή συμβουλή. Κρατήστε το κολοκύθι περισσότερο από 5 ώρες στον ασβέστη, ίσως και όλη νύχτα για ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα. Η αναφερθείσα δοσολογία έδωσε 11 βάζα γλυκό.
Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και γλυκό κολοκύθι!
Συμπεράσματα: Όταν έχεις φίλους, μπορείς να καταφέρεις τα πάντα!
Για μένα Κως δεν είναι μόνο ο τόπος, οι αρχαιολογικοί χώροι και οι εκκλησίες, είναι και οι άνθρωποι... Μαρία Αγογλωσσάκη, σ' ευχαριστώ για τη βοήθεια..
Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από το να βρίσκεις τρόπο να εκπληρώνεις μια επιθυμία...
Ένας ιδιοκτήτης τουριστικού στην παλιά πόλη, βλέποντας να του ζητάω γλυκό κολοκύθι ¨σα γκαστρωμένη", μου υποσχέθηκε πως θα μου βρει, ακόμη κι αν χρειαστεί να το φτιάξει μόνος του..Λέω να του πάω ένα βαζάκι...

Κείμενο, Φωτογραφίες: Sophia Karagianni 

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΑΣΦΕΝΔΙΟΥ

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΑΣΦΕΝΔΙΟΥ

Σε μια υπέροχη τοποθεσία στο Ασφενδιού, λίγα βήματα από το εκκλησάκι του Σταυρού, βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγίας Σοφίας.

"Πνιγμένο" στο πράσινο, στέκει μέσα σ'έναν ελαιώνα και η είσοδός του δύσκολα ξεχωρίζει από τις ελιές που το περιβάλλουν.

Ανήκει στην ενορία Ασωμάτων του Ασφενδιού και γιορτάζει στις 17 Σεπτεμβρίου.

Στην ουσία πρόκειται για δύο εκκλησίες, την Αγία Σοφία και την Υπαπαντή, σε κτήμα της Μαρίας Κατρά.

Η πρόσβαση γίνεται από το Ασφενδιού, αλλά εγώ, προσωπικά, έχω περπατήσει ως εκεί κι από τα Μαυροκάμπια σε ήπιο χωματόδρομο.

Το ξωκκλήσι της Αγίας Σοφίας χτίστηκε το 1986 από τους ιδιοκτήτες του κτήματος Παναγιώτη και Μαρία Κατρά.

Φωτογραφίες από το εσωτερικό του ξωκκλησιού:

η Αγία Σοφία με τις τρεις κόρες της, Αγάπη, Πίστη και Ελπίδα που επίσης γιορτάζουν στις 17 Σεπτεμβρίου 

ο Άγιος Νεομάρτυρας Παναγιώτης (πρώτη φορά βλέπω τέτοια εικόνα)

ο προφήτης Ηλίας με τον προφήτη Ελισσαίο, οι δύο τελευταίες εικόνες είναι έργα των αδερφών Ανανίου Σχ(κ)ήτη Αγίας Άννης Άγιον Όρος (1990) οικογενείας Ηλία Χατζαντώνη

Κείμενο, Φωτογραφίες: Sophia Karagianni 

Ακολουθεί η μετάφραση του κειμένου στα αγγλικά:

Saint Sophia, Asfendiou

In a beautiful location in Asfendiou, just a few steps from the small chapel of the Holy Cross, stands the chapel of Saint Sophia.

Nestled in greenery, it lies within an olive grove, and its entrance is hardly distinguishable from the olive trees that surround it.

It belongs to the parish of the Holy Archangels (Asomatoi) of Asfendiou and celebrates its feast day on September 17.

In fact, it consists of two churches, Saint Sophia and the Presentation of Christ (Hypapante), built on the estate of Maria Katras.

Access is from Asfendiou, but I personally have also walked there from Mavrokambia, along a gentle dirt road.

The chapel of Saint Sophia was built in 1986 by the owners of the estate, Panagiotis and Maria Katras.

---

*Photos from the interior of the chapel:

*Saint Sophia with her three daughters, Agape, Faith, and Hope, who also celebrate on September 17.

*Saint Panagiotis the New Martyr (it is the first time I see such an icon).

*The Prophet Elijah with the Prophet Elisha — these last two icons are works by the Ananios brothers, monks of the Skete of Saint Anna, Mount Athos (1990), commissioned by the family of Elias Chatzantonis.

Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΤΟΥ ΙΚΑΡΗ ΚΑΙ Η ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟΣ ΑΛΤΙΣ, ΔΙΙΚ

Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΤΟΥ ΙΚΑΡΗ ΚΑΙ Η ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟΣ ΑΛΤΙΣ, ΔΙΙΚ
«Δια χειρός του Ικάριου Γλύπτη Ίκαρη, το μέταλλο ανδρείο και βαρύ για να το σέβεται κ’ ο Μύθος κ’ η Ιστορία!».

Στην έκταση που καταλαμβάνει το Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα Κω (ΔΙΙΚ), έχει οριοθετηθεί χώρος, στην κορυφή μικρού φυσικού λόφου, μπροστά από το "Ιπποκράτειο Μέλαθρο", αφιερωμένο στην Ιπποκράτειο Άλτι (Ιπποκρατική Άλτις).

ο δρόμος προς την Άλτι

Άλτις είναι μια ειδική λέξη των Ηλείων, πιθανώς από την ίδια ρίζα μ’ αυτήν του άλσους, με την οποία δηλώνονταν ο ιερός χώρος που περιελάμβανε τα κυριότερα ιερά, το ιερό άλσος.

Ο δρόμος προς την Άλτι, είναι ένας δρόμος με κυπαρίσσια, τα οποία φυτεύτηκαν το 2008 από δωρητές και επισκέπτες. Κάθε κυπαρίσσι στη βάση του φέρει επιγραφή με το όνομα αυτού, ή αυτών που το φύτεψαν-δώρισαν. ("Ιπποκράτειος Άλτις-Τύχη, Αγαθή-{το όνομα του δωρητή, συνήθως μεμονωμένοι γιατροί ή επιστημονικές ιατρικές εταιρείες}-Τιμής ένεκεν-Κυπάρισσον Ασκληπιού εφύτευσεν-Κως, Μάιος 2008).

Στην κορυφή του λόφου στέκει εντυπωσιακό το γλυπτό του Ιπποκράτη. Το γλυπτό, διάτρητο στο σώμα και στα μάτια, παρουσιάζει τον Ιπποκράτη να κρατάει από το λαιμό δυο φίδια.

Το υπέροχο γλυπτό του Ιπποκράτη είναι δημιουργία του γλύπτη Νίκου Ίκαρη (1988), το οποίο τοποθετήθηκε σε κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο στην κορυφή του μικρού φυσικού λόφου, πλησίον του μεγάρου του Δ.Ι.Ι.Κ. 

λεπτομέρεια από το φίδι του Ιπποκράτη

Η «Ιπποκράτειος Άλτις» είναι το μνημείο που συμβολίζει το πλατάνι κάτω απ’ το οποίο υποτίθεται ότι δίδαξε ο Ιπποκράτης. 
Η πανέμορφη «Ιπποκράτειος Αλτις», όπως την ανάπλασε ο καθηγητής Σωτ. Πράππας και έγινε αντικείμενο θαυμασμού στο Παγκόσμιο συνέδριο Καρδιοχειρουργικής, έγινε θύμα άγριων βανδαλισμών αρκετές φορές στο παρελθόν. 

Το μνημείο ήταν Αφιερωματικοί Αναμνηστικοί Τύμβοι Επισκεπτών-Δωρητών και φιλοτεχνήθηκε από τον καλλιτέχνη Δημήτρη Ταλαγάνη.

"Μέτρον Πάντων Άνθρωπος" από το Δημήτρη Ταλαγάνη

Η συγκεκριμένη φωτο τραβήχτηκε στην κορυφή του λόφου και δεν γνωρίζω αν είναι τμήμα του βανδαλισμού ή μία ανεξήγητη σύνθεση

Η θέα από την κορυφή του λόφου είναι μοναδική.

Λίγα λόγια για το έργο του Νίκου Ίκαρη

Ο γλύπτης Νίκος Ίκαρης, οικογενειακό επίθετο Αϊβαλιώτης, γεννήθηκε στο Χρυσόστομο Ικαρίας το 1915 και πέθανε το 1994 στη Νέα Υόρκη. Σπούδασε στην "Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών". Με υποτροφία συνέχισε τη μαθητεία του στο Παρίσι. Πήρε ενεργά μέρος στην Εθνική Αντίσταση και διώχτηκε για τη δράση του.Το 1960 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Ν. Υόρκη, όπου δίδαξε επί 8 χρόνια στο κολέγιο Kingsborough του Πανεπιστημίου της Ν. Υόρκης. Στη μακρόχρονη εικαστική του πορεία, δημιούργησε ένα ποικίλο και σημαντικό έργο, με πηγή έμπνευσης από την ελληνική μυθολογία, αλλά και από τους αγώνες των λαών". Το 1978 φιλοτέχνησε σε μπρούντζο, τον ανδριάντα του εθνάρχη της Κύπρου, αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Το έργο φιλοξενείται στο Εθνικό Μουσείο της Λευκωσίας. Το 1981 φιλοτέχνησε το ορειχάλκινο έργο "Ίκαρος", που βρίσκεται στην είσοδο του λιμανιού της Ικαρίας. Έχει ύψος 16.50 μέτρα και ζυγίζει 5 τόνους. Χαρακτηρίστηκε "Κολοσσός του Αιγαίου". Έκανε, επίσης, τα αγάλματα του Πυθαγόρα στη Σάμο, του Μ. Αλεξάνδρου στη Μακεδονία, του Ιπποκράτη στην Κω κ.ά. 

Ξεχωριστή θέση στη δημιουργία του κατέχει το πρόπλασμα με θέμα την εξόντωση 1.300 πατριωτών από τους Γερμανούς κατακτητές το 1943 στα Καλάβρυτα. Το έργο αυτό προοριζόταν για το προαύλιο του "Μουσείου Θυσίας", σ' αυτή τη μαρτυρική πόλη. Έφτιαξε ακόμα προτομές διαφόρων επιστημόνων: Αϊνστάιν, Φλέμινγκ, Παπανικολάου και άλλων προσωπικοτήτων. Από τα έργα του σε άλλες χώρες ξεχωριστή θέση κατέχει η ορειχάλκινη σύνθεση του "Ανθρακωρύχοι", που βρίσκεται στο Rovr της Γερμανίας. Είχε πάρει μέρος σε πολλές διεθνείς εκθέσεις, ενώ έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές, καθώς και στην Εθνική Πινακοθήκη.

Πηγή: για το βιογραφικό του Ίκαρη: http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3685435
Σχετικές αναρτήσεις μου:
ΔΙΕΘΝΕΣ ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ (ΔΙΙΚ)-ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ-ΔΙΙΚ (ΔΙΕΘΝΕΣ ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ)
Φωτογραφίες: Sophia Karagianni