KAVO PARADISO, Ο ΚΕΔΡΙΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

KAVO PARADISO, Ο ΚΕΔΡΙΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Στην πιο μακρινή αλλά και ομορφότερη παραλία του νησιού θα σας ταξιδέψω σήμερα, στο Kavo Paradiso. (Η σωστή γραφή θα ήταν Cavo paradiso, μα τότε, φαίνεται, δεν θα ξεχώριζε από αυτό της Μυκόνου, ή απλά κάποιος ξεκίνησε να το γράφει λάθος και παρέμεινε λάθος).

Η παραλία αυτή άρχισε να γίνεται γνωστή τα τελευταία δέκα χρόνια, όταν την εντόπισαν περιπετειώδεις τύποι που πήγαιναν εκεί για κατασκήνωση και μετά μας περιέγραφαν τη δυσπρόσιτη φοβερή παραλία με τους κέδρους "που δύσκολα θα τη βρεις και φυσικά μόνο με 4Χ4".

Και μετά πήγε ο Semi Sevastakis εκεί, από την Κέφαλο κι άνοιξε μια πλήρως εναρμονισμένη με το περιβάλλον καντίνα, με ψάθες και καλάμια, ξύλα και αιώρες, πειρατικές σημαίες κι όλα τα καλά, και λίγες, ελάχιστες για το μέγεθος της παραλίας ομπρέλες και ξαπλώστρες και μουσική που θυμίζει τροπικά νησιά και μαγικές διακοπές.

ο Semi Sevastakis, ιδιοκτήτης της καντίνας

Από το χωριό της Κεφάλου, κατευθύνεστε προς τον Άη Γιάννη το Θυμιανό, της Κρικέλου. (δηλαδή στη διασταύρωση που δεξιά πάει για Θεολόγο κι αριστερά για Άη Γιάννη, πάτε αριστερά). Μετά τον Άη Γιάννη, πάτε πάλι αριστερά προς τον Άγιο Μάμα. Κάποια στιγμή πρέπει να κάνετε δεξιά. Γενικά, υπάρχουν ξύλινες πινακίδες. Ο δρόμος είναι αρκετά δύσκολος, αν είστε τυχεροί θα τον έχουν φτιάξει για τη σεζόν. Ένα καλό Ι.Χ μπορεί να πάει τους θερινούς μήνες.

το σήμα κατατεθέν του Kavo Paradiso, οι κέδροι

Το χειμώνα μην το επιχειρήσετε γιατί ο δρόμος χαλάει με τις βροχές. Αν υπολογίζω σωστά, από τη διασταύρωση που αρχίζει ο χωματόδρομος, πρέπει να είναι συνολικά 11-12 χλμ χωματόδρομου, που όμως μοιάζουν μια αιωνιότητα, αλλά πιστέψτε με, μόλις δείτε από ψηλά την παραλία θα αποζημιωθείτε.

Την πρώτη φορά που πήγα, έφυγα τρέχοντας. Φυσούσε ένας λυσσασμένος αέρας, κι η άμμος σε μαστίγωνε, δεν μπορούσαμε να σταθούμε πουθενά. Μπήκε και άμμος στο φακό της μηχανής μου και το μόνο που ήθελα ήταν να μπω στο αμάξι και να φύγω. Σκέφτηκα ότι μάταια έκανα τόσο κόπο και πήρα το φίλο μου, που μου την είχε συστήσει σαν την ωραιότερη παραλία του κόσμου, να του ζητήσω τα ρέστα.

και άσπρο βότσαλο

Εκείνος, απολογήθηκε λέγοντάς μου ότι είχε ξεχάσει να μου αναφέρει μια λεπτομέρεια. Η πραγματικά ωραία παραλία δεν ήταν εκεί μπροστά στην καντίνα αλλά περίπου ένα τέταρτο περπάτημα αριστερά (όπως βγαίνεις στην παραλία), στο τέρμα του όρμου.

και κόκκινη άμμος

Είναι απίστευτες οι εναλλαγές των εικόνων, στη διάρκεια αυτού του τετάρτου από την καντίνα μέχρι τον ογκώδη βράχο στο τέρμα του όρμου. Η αμμουδιά, ανάλογα με την εποχή και τον ήλιο παίρνει κάποιες φορές (όχι όλες) ένα κατακόκκινο χρώμα, σε σημείο που έχω ακούσει πολλούς να την ονομάζουν Κόκκινη Παραλία (κατά την παραλία της Σαντορίνης).

Παρ'όλο που η ονομασία Kavo Paradiso έχει επικρατήσει και αναφέρεται έτσι ακόμη και στους χάρτες πια, η πραγματική, ελληνική ονομασία της περιοχής είναι Όρμος Χιλανδρίου ή Σιλάνδρι. Η προέλευση της ονομασίας είναι από τη λέξη χελάδριον-χαλάδριον, η αρχαία ονομασία για το κρεβάτι. Μάλλον αυτή η παραλιακή περιοχή έμοιαζε σε κάποιους με κρεβάτι και το έδαφος είναι κοίλο.

Συνεχίζοντας το περπάτημα προς την μοναδική παραλία των κέδρων, το τοπίο εναλλάσσεται από άμμο, σε βότσαλο κι από βότσαλο σε πέτρα, σε σημεία απροσπέλαστα, όπου μπορεί να χρειαστεί να μπείτε και λίγο μες στη θάλασσα προκειμένου να συνεχίσετε.

Πιθανόν να συναντήσετε και γυμνιστές, είναι πολύ δημοφιλής η παραλία ανάμεσα στους γυμνιστές. Μόλις περάσετε όλο το δύσβατο κομμάτι, θα φτάσετε σε ένα πολύ όμορφο κόλπο με αμμουδιά. Φυσικά, εδώ δεν υπάρχουν ξαπλώστρες και ομπρέλες και πρέπει να φροντίσετε για σκιά, καθώς οι κέδροι είναι πολύ χαμηλοί και αρκετά πιο μέσα από την παραλία.

Εδώ είναι η πιο όμορφη και πιο απομονωμένη παραλία του νησιού. Εδώ έρχονται άνθρωποι και μένουν ατελείωτες ώρες και ίσως μέρες, εδώ έχω δει τις πιο απίθανες κατασκευές με άμμο, με ξύλα, με πέτρες. Η ηρεμία και η γαλήνη που θα βιώσετε εδώ θα σας βγάλει το δημιουργικό σας εαυτό.

Το Kavo Paradiso, ή όπως είπαμε, ο Όρμος Χιλανδρίου, βρίσκεται ανάμεσα στο Χάρακα και τον Όρμο Μοσχαλίου, δυτικά του Βριόκαστρου. Για την ακρίβεια, στην παραλία αυτή μπορείς να κατέβεις και από το Βριόκαστρο, το οποίο είναι στην κορφή του βράχου  που φαίνεται. Η θέα από το Βριόκαστρο προς το Kavo Paradiso είναι μοναδική.

η θέα από το Βριόκαστρο προς το Kavo Paradiso

η ομάδα των πεζοπόρων "κατακτά" το Βριόκαστρο

ο όρμος Χιλανδρίου και ο Χάρακας από το Βριόκαστρο

η παραλία Kavo Paradiso με τους κέδρους

Μόλις φτάσετε εκεί στο τέρμα, θα νομίζετε ότι δεν υπάρχει πουθενά αλλού να πάτε. Κι όμως, για τολμηρούς υπάρχει ακόμη μια αποστολή.

Από την παραλία ο βράχος θα σας φανεί κάπως έτσι (βλ.φωτο). Εκείνο το βαθούλωμα στο βράχο είναι στην πραγματικότητα μια υπέροχη διαμπερής τρύπα, στην οποία μπορείτε να φτάσετε είτε κολυμπώντας, είτε βράχο βράχο, το οποίο μπορεί να είναι λίγο επικίνδυνο κυρίως για τη φωτογραφική σας μηχανή. Επίσης το θέαμα θα σας αποζημιώσει μόλις φτάσετε στην τρύπα.

ο φίλος μου ο Bogdan, φωτογράφος του National Geographic, αποφάσισε να πάει κολυμπώντας για υποβρύχιες λήψεις

Όταν πέρυσι το καλοκαίρι φιλοξενήσαμε στο νησί δημοσιογράφους και φωτογράφους του National Geographic Romania, τους πήγα ως εκεί, ενθουσιάστηκαν και φιλοξένησαν με τη σειρά τους τη φωτογραφία του Kavo Paradiso στο σαλόνι του αφιερώματός τους για τα Δωδεκάνησα. (Η ανάρτηση από την εμπειρία εδώ:) 

Αυτά, αν πάμε αριστερά όπως θα βγούμε στην παραλία. Αν πάμε δεξιά, το τοπίο είναι άγριο με τεράστιους βράχους, πέτρες και μετά από δέκα περίπου λεπτά περπατώντας προς τον Χάρακα, απροσπέλαστο.

Για τους λιγότερο περιπετειώδεις, αν και για να φτάσει κάποιος ως εκεί μάλλον για λάτρη της περιπέτειας πρόκειται, υπάρχει ο Semi με την καντίνα του και τις ξαπλώστρες του αλλά και τις ταξιδιάρικες μουσικές του. Ρεύμα δεν υπάρχει φυσικά, γι'αυτό, αν είστε τυχεροί θα χει αντέξει ο πάγος στο ψυγειάκι του και θα πιείτε καμιά κρύα μπύρα. Αλλιώς εφοδιαστείτε με τα δικά σας, γιατί αν φτάσετε ως εκεί δεν θα θέλετε να φύγετε. 

Πληροφορίες:Τοπωνύμια της Νήσου Κω, Νικολάου Ζάρακα

Τοπωνυμικά και Ονοματικά της Νήσου Κω- Μιχάλη Ευστ. Σκανδαλίδη
Κείμενο, Φωτογραφίες: Sophia Karagianni

Ακολουθεί η μετάφραση στα αγγλικά:

Kavo Paradiso, the Cedar Paradise

Today I will take you to the most remote but also the most beautiful beach of the island: Kavo Paradiso. (The correct spelling would be Cavo Paradiso, but then it wouldn’t be distinguished from the one in Mykonos—or maybe someone once wrote it wrong, and it simply stayed that way.)

This beach started becoming known in the last ten years, when adventurous types discovered it while going there for camping. They later came back to describe this wild, hard-to-reach beach full of cedars: “you’ll hardly find it, and only with a 4x4 of course.”

And then Semi Sevastakis from Kefalos went there and opened a small canteen perfectly harmonized with the environment—made of straw, reeds, wood, hammocks, pirate flags, and all the good stuff. Just a few umbrellas and sunbeds, minimal compared to the size of the beach, and music that reminds you of tropical islands and magical vacations.

*Semi Sevastakis, owner of the canteen

From the village of Kefalos, you head towards Agios Ioannis Thymianos of Krikelos (that is, at the junction where the road to the right goes to Theologos and to the left to Agios Ioannis, you take the left turn). After Agios Ioannis, turn left again towards Agios Mamas. At some point, you’ll need to turn right. In general, there are wooden signs. The road is quite rough—if you’re lucky, it will have been repaired for the season. A good car can manage it during the summer months.

*The trademark of Kavo Paradiso: the cedars

In winter, don’t even try it, because the road gets ruined by the rain. If I’ve calculated correctly, from the point where the dirt road begins, it must be a total of 11–12 km of dirt track, which feels like an eternity. But believe me, once you see the beach from above, you’ll feel rewarded.

The first time I went, I ran away. The wind was raging, the sand whipped us, we couldn’t stand anywhere. Sand even got into my camera lens, and all I wanted was to get back in the car and leave. I thought all my effort was wasted, and I called my friend—who had recommended it to me as the most beautiful beach in the world—to complain.

*Both white pebbles

He apologized, saying he had forgotten to mention one detail: the truly beautiful part of the beach wasn’t right there in front of the canteen, but about a quarter of an hour’s walk to the left (as you come out onto the beach), at the end of the bay.

*And red sand

The changes in scenery during that short walk from the canteen to the massive rock at the edge of the bay are unbelievable. Depending on the season and the sunlight, the sand sometimes (not always) takes on a deep red color. I’ve even heard many people calling it “Red Beach” (like the famous one in Santorini).

Although the name Kavo Paradiso has prevailed and is now even marked on maps, the actual Greek name of the area is Ormos Chilandriou or Silandri. The origin of the name comes from the word cheladrion–chaladrion, the ancient term for a bed. Perhaps this coastal area resembled a bed to some, as the land is hollow.

As you continue walking toward the unique cedar beach, the landscape changes from sand to pebbles, then to rocks—sometimes impassable, where you may even need to wade a little into the sea to keep going.

You may also encounter nudists—it’s a very popular beach among them. Once you’ve crossed all the difficult parts, you’ll arrive at a very beautiful sandy cove. Of course, there are no sunbeds or umbrellas here, so you must arrange for shade yourself, since the cedars are very low and set further back from the shore.

Here lies the most beautiful and most secluded beach on the island. Here people come and stay endless hours, sometimes even days. Here I’ve seen the most incredible creations made of sand, wood, and stone. The calm and serenity you experience here will bring out your creative self.

Kavo Paradiso—or, as we said, Ormos Chilandriou—is located between Harakas and Ormos Moschaliou, west of Vriokastro. In fact, you can even reach the beach from Vriokastro, which lies on the top of the visible cliff. The view from Vriokastro down to Kavo Paradiso is breathtaking.

*The view from Vriokastro toward Kavo Paradiso

*Our hiking group “conquering” Vriokastro

*Ormos Chilandriou and Harakas from Vriokastro

*Kavo Paradiso beach with its cedars

Once you reach the end, you may think there’s nowhere else to go. But for the daring, there’s still one more mission.

From the beach, the rock will look something like this (see photo). That hollow in the rock is actually a wonderful natural hole that goes right through. You can reach it either by swimming or by climbing rock by rock—though the latter can be a little dangerous, especially for your camera. Either way, the view will reward you once you arrive at the opening.

*My friend Bogdan, photographer for National Geographic, decided to swim there for underwater shots

Last summer, when we hosted journalists and photographers from National Geographic Romania on the island, I took them there. They were thrilled, and they featured a photo of Kavo Paradiso in the spread of their Dodecanese special. (See the post from that experience here:)

That’s if you go left as you come onto the beach. If you go right, the landscape is wild—huge rocks, stones—and after about ten minutes walking toward Harakas, it becomes impassable.

For the less adventurous—though getting there at all already makes you an adventurer—there’s always Semi with his canteen, his sunbeds, and his travel-inspired music. Of course, there’s no electricity, so if you’re lucky and the ice in his cooler has lasted, you can enjoy a cold beer. Otherwise, bring your own supplies—because once you get there, you won’t want to leave.