Theoxenia Apartments, στην Παναγιά της Κάσου

Theoxenia Apartments, στην Παναγιά της Κάσου

Τα Θεοξένια ήταν αρχαία ελληνική εορτή που τελούνταν κυρίως στους Δελφούς αλλά και σε πολλά άλλα μέρη κατά την αρχαιότητα. Κατά την εορτή αυτή υποτίθεται ότι ο θεός Απόλλων φιλοξενούσε όλους τους Ολύμπιους θεούς. Άρα, ετυμολογικά μιλώντας, θεοξένια είναι η φιλοξενία στους θεούς, ή η φιλοξενία που αρμόζει σε θεούς. Αυτό έπαθα στην Κάσο. Θεοξένια. Φιλοξενία στα καλύτερά της.

Προειδοποίηση: Θα γίνω υπερβολική. Ξέρετε πως γίνομαι έτσι όταν ενθουσιάζομαι. Ό,τι και να πω θα είναι λίγο μπροστά στη φιλοξενία του Theoxenia, του Kasos Tours, του Γιώργου Μαστρομανώλη και της οικογένειάς του, που προέκυψε τυχαία με μεσολάβηση της φίλης Μαρίας Πασσαριβάκη και των SteMajourneys μέσα από μια σειρά φοβερών συμπτώσεων.

"Η Κάσος είναι ντόπιοι, παράδοση και φαγητό πάνω απ' όλα για μένα. Το νησί είναι οι κάτοικοί του", μου είπε η Μαρία πριν ξεκινήσω. Και ήταν όντως έτσι. Και είναι όλα αυτά και άλλα τόσα που ένιωσα και βίωσα κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού που πάντοτε φάνταζε μακρινό αλλά τελικά δεν ήταν. Αλλά για όλα αυτά θα γράψω σε επόμενη ανάρτηση.

Σταφύλια λιάζονται για να γίνουν κρασί

Κασιώτικο παραδοσιακό σπίτι

Μαγικά χέρια που καθαρίζουν φραγκόσυκα σε 4 κινήσεις

Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία της διαμονής μου σε ένα από τα 4 διαμερίσματα του Theoxenia Apartments/Suites του Γιώργου Μαστρομανώλη.

Το Theoxenia βρίσκεται στο μικρό χωριό Παναγία, 5 λεπτά με τ' αμάξι (15-20 λεπτά με τα πόδια) από το κεντρικό λιμάνι της Κάσου, το Φρυ, και ανάμεσα στο παλιό εμπορικό λιμάνι του νησιού Εμπορειός και τον οικισμό Πόλι. Θεωρείται παραθεριστικό χωριό και υπήρξε το χωριό των καραβομαραγκών και καπεταναίων της Κάσου.

Δρομάκια και πόρτες στο γραφικό χωριό Παναγία όπου βρίσκονται τα διαμερίσματα Theoxenia

Το χωριό πήρε το όνομά του από τον ομώνυμο ναό της Παναγίας, που είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και γιορτάζει στις 15 Αυγούστου.

Η Παναγία του 1896 με το εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο τέμπλο, το βοτσαλωτό δάπεδο και τη μαρμάρινη λάρνακα της οσίας Κασσιανής

Το δικό μου "σπίτι", -γιατί για σπίτι πρόκειται (απ' αυτά τα σπίτια όπου ευτυχισμένα θα ζούσαμε για το υπόλοιπο της ζωής μας)- ήταν ένα ολόκληρο διαμέρισμα, άνετο και υπερπολυτελές, ικανό να φιλοξενήσει 2-3 άτομα και φυσικά πλήρως εξοπλισμένο με ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.

Άπλετο φως έλουζε κάθε του γωνιά,  που σε συνδυασμό με το ατέλειωτο νησιώτικο λευκό και γαλάζιο σε έκαναν να νιώθεις πως βρίσκεσαι στον παράδεισο.

Άνεση, πολυτέλεια, λειτουργικότητα και αστραφτερή καθαριότητα χαρακτηρίζουν τη διαμονή στο Theoxenia Apartments, που σίγουρα μπαίνει στη λίστα μου με τα καλύτερα καταλύματα ever.

Η έμφαση στη λεπτομέρεια, ο μοναδικός συνδυασμός των παλ χρωμάτων, το φως και η -σχεδόν συγκινητική για υποχόνδριους σαν εμένα- "πάστρα", σε κάνουν απλά να νιώθεις σαν στο σπίτι σου.

Η θέα, επίσης, προς το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, αλλά και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και το λιμανάκι του Εμπορειού, σε κάνουν να αγγίζεις επίπεδα απόλυτης ηρεμίας και γαλήνης.

Μα το highlight, πέρα από κάθε πολυτέλεια, ήταν όταν άνοιξα το ψυγείο και με περίμεναν με αγάπη και φροντίδα, για τις 2 νύχτες της διαμονής μου, σπάνιες ντόπιες λιχουδιές: τέσσερα βραστά αυγά, μισό καρπούζι, ντόπιο τυρί και μυζήθρα από τυροκομείο της Κάσου,  φτιαχτές μαρμελάδες, γιαουρτάκια-όλα τα καλά του Θεού, δηλαδή.

Επίσης, ένα πλαστικοποιημένο δισέλιδο με πληροφόρησε για τα αξιοθέατα της Κάσου που πρέπει να επισκεφθώ κατά της διάρκεια της παραμονής μου στο νησί και βιβλία για την ιστορία της Κάσου που διάβαζα με συγκίνηση πριν πέσω για ύπνο: "Ψάλλε, Μούσα μου, της Κάσου τα δεινά και την ανδρεία, τόνισε εις τες χορδές σου τον ηρωικό της πόνο. Όσα Μούσα λησμονήσεις, θα τα ψάλλει η Ιστορία" (Παναγιώτης Σ. Συνοδινός)

"ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΚΑΣΣΙΩΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΜΑΖΙ Σου ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ για το νησί της Κάσου" είναι ένα από τα "πιστεύω" του Kasos Tours (επίσης ιδιοκτησίας του Γιώργου Μαστρομανώλη), που υπόσχεται να γνωρίσουμε την αυθεντική πλευρά της ελληνικής νησιωτικής ζωής. "Απώτερος σκοπός μας είναι να επιστρέψουμε μόνιμα στις πατρογονικές μας ρίζες και να μοιραζόμαστε γεύσεις, παραδόσεις, συναισθήματα με τους καλεσμένους μας".

οι 6 εκκλησιές στην Παναγιά

σπίτι στην Παναγιά με ημερομηνία 5 Αυγούστου 1895 στο υπέρθυρο

το Φρυ όπως φαίνεται από την Παναγιά

Με το Kasos Tours οι διακοπές δεν αρχίζουν, ούτε τελειώνουν στο ξενοδοχείο. Εδώ η διαμονή συνδυάζεται με προτάσεις ψυχαγωγίας και τοπικές εμπειρίες, όπως μια αξέχαστη αγροτουριστική εμπειρία στο παραδοσιακό κτήμα της οικογενείας, μαθήματα μαγειρικής (παραδοσιακές μακαρούνες και ζύμωμα ψωμιού), ενοικίαση ποδηλάτων για υπέροχες ποδηλατικές διαδρομές, επίσκεψη σε παραδοσιακό κασιώτικο σπίτι, θαλάσσια εξόρμηση στο νησάκι «Αρμάθια», βουτιές στην παραλία Μάρμαρα (την καλύτερη παραλία της Μεσογείου) και άλλα πολλά. Μια νέα προσέγγιση σε εναλλακτικές διακοπές που στηρίζονται στη βαθύτερη γνωριμία του τόπου και των ανθρώπων του.

Όσοι με διαβάζετε θα ξέρετε πως δεν πιστεύω σε συμπτώσεις. Σχεδόν 10 χρόνια πριν γνώρισα τη Μαρία για 30" στην Τέλενδο. Την ημέρα που έψαχνα δωμάτιο στην Κάσο (και δεν έβρισκα) τυχαία έκανε μια ανάρτηση για την Κάσο, τυχαία της έστειλα μήνυμα, με οδήγησε στον Γιώργο, κι ο Γιώργος με πήρε από το χέρι (μεταφορικά μιλώντας γιατί ζει στην Αμερική) με οδήγησε στην υπέροχη μαμά του, την κυρία Ειρήνη, που μου άνοιξε το σπίτι της και την καρδιά της. Γνώρισα τη θεία, τον θείο και την ξαδέρφη του και για δυο μέρες είδα όλη την Κάσο μέσα από τα μάτια τους και, πιστέψτε με, την αγάπησα. Μετά σήκωσε το τηλέφωνο και πήρε τη Βαγγελιώ στην Όλυμπο της Καρπάθου, έναν άνθρωπο "κλειδί" για την Όλυμπο-αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Απλοχεριά και νοιάξιμο. Αυτό εισέπραξα. Δεν με ήξεραν αλλά με αγκάλιασαν ζεστά και μου έδωσαν το κίνητρο να ξαναπάω.

Είδατε? Για τη διαμονή μου ήθελα να γράψω αλλά δε γινόταν να μείνει απέξω το συναίσθημα που ζέστανε την ψυχή μου.

Ακόμη κάθεστε? Την Τετάρτη ξημερώματα περνάει από την Κω το πλοίο (Blue Star Chios) για την Κάσο στις 2.45 π.μ (και φτάνει 1:00 μ.μ στην Κάσο). Τα εισιτήρια τα βρήκα ιδιαίτερα οικονομικά, 19 ευρώ Γ' θέση, 40 ευρώ μονόκλινη καμπίνα και 32 ευρώ το αυτοκίνητο (μία διαδρομή, με κάρτα Sea Smiles) κι αν υπολογίσετε και την επιστροφή του μεταφορικού ισοδύναμου, ε, τότε... ετοιμάστε βαλίτσα! 

Μην ξεχνάτε πως "μακριά είναι εκεί που δεν θέλεις να πας".

το γραφικό λιμανάκι της Μπούκας στο Φρυ

Πηγή:Theoxenia Kasos Apartments  

wikipedia.org

Για περισσότερες πληροφορίες:Kasos Tours 

Κείμενο, Φωτογραφίες: Sophia Karagianni

ΝΗΣΙΔΑ ΝΕΡΑ,ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

ΝΗΣΙΔΑ ΝΕΡΑ,ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Είναι γνωστή η αδυναμία που έχουμε στα μικρά νησάκια, τις νησίδες και τις βραχονησίδες των Δωδεκανήσων. Αποφασίσαμε, λοιπόν, 38 πεζοπόροι από την Κω να επισκεφθούμε τη νησίδα Νερά για πρώτη φορά τον Μάιο του 2018.

Τα Νερά ή η Νέρα είναι νησίδα της Δωδεκανήσου που βρίσκεται νότια της Καλύμνου και η έκτασή της είναι 0,456 τ. χλμ. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 δεν κατοικείται και σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης υπάγεται στο Δήμο Καλυμνίων.

Ως οικισμός αναγνωρίστηκε το 2011. Είναι επισκέψιμη με καΐκια ή ιστιοπλοϊκά σκάφη. Εμείς ναυλώσαμε το σκάφος "Μικρός Κόσμος" από το Μαστιχάρι για μια ημερήσια εκδρομή στα Νερά, και χωρίς να το έχουμε συμφωνήσει,ο καπετάνιος για να μας ευχαριστήσει στο τέλος μας πήγε και στα Βλυχάδια της Καλύμνου για έναν καφέ στον "πολιτισμό". 

Με το που φτάσαμε στη μικρή προβλήτα, μας εντυπωσίασαν τα σμαραγδένια νερά στο μικρό φιλόξενο λιμάνι. Στα Νερά βρίσκεται το Ιερό Κάθισμα του Σταυρού που εορτάζει στις 14 Σεπτεμβρίου. Μερικά σκαλάκια κι ένα μικρό τσιμεντένιο δρομάκι ανάμεσα σ’ ένα μικρό, αλλά πυκνό, πευκοδάσος μας οδηγούν εκεί, στο μοναδικό εκκλησάκι του νησιού όπου βγάλαμε και μια ομαδική φωτογραφία, πριν χωριστούμε για να εξερευνήσουμε τη Νερά, όπως λένε οι ντόπιοι (μάλλον επειδή εννοούν: η (νησίδα) Νερά). 

Δεν ξέρω τώρα, αλλά σίγουρα παλιότερα την παραμονή της γιορτής της εκκλησίας, στις 13 Σεπτεμβρίου δηλαδή, γινόταν εσπερινός και ερχόταν πολύς κόσμος από την Κάλυμνο. Παρά την ερημιά και την γενικότερη απουσία ανθρώπινης ζωής, το εκκλησάκι είναι περιποιημένο και φρεσκοβαμμένο. 

Λίγο πιο πέρα, μόνος του, δεσπόζει ένας τεράστιος σταυρός, ένα από τα λίγα αξιοθέατα του νησιού, στον οποίο υπάρχει σκάλα για ν’ ανέβει κανείς.

Η μικρή νησίδα έχει κηρυχθεί ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα είδη: Μαυροπετρίτης (Falco eleonorae), Falco naumanni, Πετρίτης (Falco peregrinus) και Αιγαιόγλαρος (Larus audouinii) από το Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο NATURA 2000. Εμείς συναντήσαμε, σε εντυπωσιακά μεγάλους αριθμούς, τους Αιγαιόγλαρους, οι οποίοι μας συνόδευσαν με την παρουσία τους και το "τραγούδι" τους καθ'όλη τη διάρκεια της παραμονής μας στο νησί.

Η αλήθεια είναι ότι νιώσαμε ενοχές που αναστατώσαμε αυτό το γλαρονήσι και ήμασταν ιδιαίτερα προσεκτικοί στα συναπαντήματά μας με τα νεαρά γλαρόνια και με τα αυγά που υπήρχαν διάσπαρτα σε όλη τη νησίδα.

Όταν ξεκινάμε για μια τέτοια εκδρομή, η φιλοσοφία των περισσότερων είναι να εξερευνήσουμε έναν άγνωστο τόπο με όλους τους τρόπους. Φυσικά, ακολουθούν και άνθρωποι που δεν είναι πεζοπόροι και δεν θέλουν να περπατήσουν ή να εξερευνήσουν. Αυτοί είναι ελεύθεροι να ακολουθήσουν το δικό τους πρόγραμμα, να αράξουν σε μια παραλία και να χαλαρώσουν.

Οι υπόλοιποι ξεκινάμε από το εκκλησάκι του Σταυρού, του οποίου το καμπαναριό φαίνεται καθώς απομακρυνόμαστε προς τη νότια πλευρά του νησιού, όπου το τοπίο είναι πιο άγριο με κύριο σκηνικό τα απόκρημνα ψηλά βράχια.

Ιδιαίτεροι σχηματισμοί, φυσικές βραχώδεις γέφυρες, σπηλιές και τρύπες μας τραβούν το (φωτογραφικό) ενδιαφέρον.

Τα Νερά έχουν υψόμετρο 20 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Δεν είναι δύσκολο να διασχίσεις το νησί από άκρη σ' άκρη αρκεί να μπορείς να περπατάς ανάμεσα στα βάτα και στους σκίνους.

Μετά από υπόδειξη της φίλης Andrea, το φυτό, που υπήρχε διάσπαρτα στο νησί, αν και σε σχεδόν αποξηραμένη μορφή, είναι μάλλον ο Νάρθηκας ή η Φέρουλα η κοινή (Ferula communis), ή ο άρτυκας, ή ο γιγαντιαίος μάραθος. Παρά το όνομά του, το φυτό αυτό δεν είναι ένα είδος γνήσιου μάραθου, το οποίο ανήκει σε άλλο γένος (Foeniculum). Είναι ένα ποώδες, πολυετές φυτό, με χοντρό βλαστό και ύψος μέχρι 2,5 με 3 μέτρα. Φύεται δε, στις παραθαλάσσιες περιοχές της Μεσογείου. Βρίσκεται στα μεσογειακά δάση και τους θαμνότοπους. Στην αρχαιότητα, ήταν γνωστός ως «νάρθηξ». Το φυτό είναι δηλητηριώδες και προκαλεί στα βοοειδή αιμορραγικές ασθένειες. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον ότι Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Προμηθέας έκλεψε την φωτιά από τους Θεούς και την μετέφερε στους ανθρώπους μέσα στους κούφιους βλαστούς του νάρθηκα. Επίσης, το φυτό χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα εξαιτίας της ευλυγισίας, του μαλακού εσωτερικού του και της αντοχής του ώστε να σταθεροποιούν κατάγματα των άκρων. Οι αρχαίοι άνοιγαν τον βλαστό και με αυτόν περιέβαλαν το άκρο που είχε υποστεί κάταγμα.

Στη συνέχεια, αφού εξερευνήσαμε το μικρό νησάκι σπιθαμή προς σπιθαμή, αναζητήσαμε κάποια παραλία και εντοπίσαμε τρεις, η μία καλύτερη από την άλλη. Η πρώτη ήταν το μικρό κολπάκι στο λιμανάκι που αράξαμε, και οι άλλες δύο προχωρώντας βόρεια, από το εκκλησάκι όλο δεξιά. Καλύτερη απ'όλες η τελευταία στη σειρά, ένας μικρός παράδεισος με καταπράσινα, σμαραγδένια νερά κι όμορφη αμμουδιά.

Κοντά στα Νερά σε ακτίνα 3 χιλιομέτρων βρίσκονται τα ακόλουθα: Σταυρός, Όρμος Βλυχάδια, Νησίς Ασπροπνίχτη, Νησίς Άγιος Ανδρέας, Άκρα Κεφάλα, και Καρίνα. Μετά από το μπάνιο κι ένα γρήγορο κολατσιό, πρέπει να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής γιατί το σκάφος μας περιμένει. Δεν μάθαμε ποτέ τι χρήση είχαν τα 2-3 ερειπωμένα κτίρια που υπάρχουν πάνω στο νησί. Το ένα στο φιλόξενο λιμανάκι, και ακόμη 1-2 πάνω από το εκκλησάκι. Κάπου άκουσα ότι μπορεί να υπήρχε εκεί μια ταβέρνα παλιότερα. Δεν ξέρω αν ισχύει.

τα αγόρια της παρέας ξεκουράζονται λίγο πριν την επιβίβαση για τη συνέχεια στα Βλυχάδια.

Ίσως πολλοί αναρωτιέστε τι στο καλό κάνουμε στις βραχονησίδες, όμως πιστέψτε με, μια μέρα στον παράδεισο κάπως έτσι πρέπει να μοιάζει. 

*Για μια ακόμη φορά ζητώ συγγνώμη για τα "κύματα" στον ουρανό στις φωτογραφίες, για να βάλω πολλές φωτογραφίες, κατεβάζω πολύ την ανάλυση

Πηγή: Wikipedia Νερά Καλύμνου
Περιήγηση στη νησίδα Νερά Καλύμνου και προσκύνημα στο Σταυρό

Βικιπαίδεια Νάρθηκας (φυτό)

Κείμενο, Φωτογραφίες: Sophia Karagianni

Ακολουθεί η μετάφραση του κειμένου στα αγγλικά:

NERA ISLET, ANOTHER LITTLE PARADISE

It is well known how fond we are of the small islands, islets, and rocky islets of the Dodecanese. Thus, 38 hikers from Kos decided to visit Nera Islet for the first time in May 2018.

Nera, or Nera Islet, is part of the Dodecanese, located south of Kalymnos, with an area of 0.456 sq. km. According to the 2011 census, it is uninhabited and, under the “Kallikratis” administrative plan, it belongs to the Municipality of Kalymnos.

It was officially recognized as a settlement in 2011. It can be visited by fishing boats or sailing yachts. We chartered the boat Mikros Kosmos (“Little World”) from Mastichari for a one-day excursion to Nera, and, without it having been arranged, the captain, in order to please us, finally took us to Vlychadia of Kalymnos for a coffee in “civilization.”

The moment we arrived at the small pier, we were impressed by the emerald waters of the tiny welcoming harbor. On Nera stands the Holy Chapel of the Cross, which celebrates its feast on September 14th. A few steps and a small cement path through a small but dense pine forest lead us there, to the island’s only chapel, where we took a group photo before splitting up to explore Nera, as the locals call it (most likely because they mean “the [islet of] Nera”).

I do not know about now, but certainly in the past, on the eve of the chapel’s feast, that is, on September 13th, a vespers service was held and many people came from Kalymnos. Despite the solitude and the general absence of human life, the chapel is neat and freshly painted.

A little further on, standing alone, dominates a huge cross, one of the few sights of the islet, with a staircase that allows one to climb it.

The small islet has been declared a Special Protection Area for the species: Eleonora’s falcon (Falco eleonorae), lesser kestrel (Falco naumanni), peregrine falcon (Falco peregrinus), and Audouin’s gull (Larus audouinii) by the European ecological network NATURA 2000. We encountered, in impressively large numbers, the Audouin’s gulls, which accompanied us with their presence and their “song” throughout our stay on the islet.

The truth is that we felt guilty for disturbing this gull island, and we were especially careful during our encounters with the young gulls and the eggs scattered all over the islet.

When we set out for such an excursion, the philosophy of most participants is to explore an unknown place in every possible way. Naturally, there are also those who are not hikers and do not wish to walk or explore. They are free to follow their own program, relax on a beach, and enjoy their time.

The rest of us set off from the chapel of the Cross, whose bell tower remains visible as we move toward the southern side of the islet, where the landscape is wilder, dominated by steep, tall cliffs.

Distinct formations, natural rocky bridges, caves, and holes captured our (photographic) interest.

Nera has an elevation of 20 meters above sea level. It is not difficult to cross the islet from one end to the other, as long as you can manage walking among brambles and mastic bushes.

Following the suggestion of our friend Andrea, the plant scattered across the islet—though mostly in almost dried-out form—seems to be the Giant Fennel (Ferula communis), also called “narthex” in antiquity. Despite its name, it is not a true fennel species, which belongs to a different genus (Foeniculum). It is an herbaceous perennial, with a thick stem reaching up to 2.5–3 meters in height. It grows in Mediterranean coastal areas, forests, and scrublands. In antiquity, it was known as “narthex.” The plant is poisonous and causes hemorrhagic diseases in cattle. I found it very interesting that, according to Greek mythology, Prometheus stole fire from the gods and carried it to humans inside the hollow stems of the narthex. The plant was also used in ancient Greece for its flexibility, its soft interior, and its strength, so as to stabilize fractures of the limbs. The ancients would split the stem and use it to encase the injured limb.

After exploring the small islet thoroughly, we looked for a beach and discovered three—each better than the last. The first was the tiny cove at the harbor where we docked, and the other two further north, always to the right from the chapel. The best of all was the last one, a little paradise with green, emerald waters and a beautiful sandy shore.

Within a radius of 3 km from Nera are the following: Stavros, Vlychadia Bay, the islet of Aspropnichti, the islet of Agios Andreas, Cape Kefala, and Karina. After a swim and a quick snack, it was time to head back, as our boat was waiting. We never found out the use of the 2–3 ruined buildings on the islet. One stands at the welcoming harbor, and another 1–2 above the chapel. I heard somewhere that there might once have been a tavern there. I do not know if that is true.

The boys of the group resting shortly before boarding, to continue to Vlychadia.

Perhaps many wonder what on earth we are doing on rocky islets, but believe me, a day in paradise must look something like this.

Once again, I apologize for the “waves” in the sky in the photos—so as to upload many photos, I reduce the resolution a lot.