ΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΛΥΚΗΣ, (Philomachus pugnax)

ΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΛΥΚΗΣ, (Philomachus pugnax)

216 τουλάχιστον διαφορετικά είδη πτηνών που έχουν καταγραφεί στην Αλυκή της Κω. Μόνο 5 από αυτά τα είδη απαντώνται πολύ σπάνια ή τυχαία, ενώ τα υπόλοιπα 211 είδη απαντώνται κανονικά. 63 είδη απ'αυτά ανήκουν στα αυστηρά προστατευόμενα, σύμφωνα με την οδηγία 79/409/ΕΟΚ. Τα 7 είναι θαλάσσια, τα 60 υγροτοπικά, και τα 118 χερσαία.

Μετά τα φλαμίνγκος, τους λευκοτσικνιάδες, τους σταχτοτσικνιάδες, και τους νυχτοκόρακες με τα οποία ασχολήθηκα σε προηγούμενες αναρτήσεις, σειρά έχουν οι μαχητές (Philomachus pugnax) οι οποίοι στα αγγλικά ονομάζονται ruff.

Μεσαίο παρυδάτιο στο μέγεθος του τρυγονιού. Παίρνει το όνομά του από την πολύ χαρακτηριστική γαμήλια...μονομαχία των αρσενικών, που προηγείται του ζευγαρώματος. Συγκεκριμένα, πολλά αρσενικά μαζεύονται σε μια «αρένα» και το καθένα υπερασπίζεται μια μικρή έκταση, μαχόμενο τελετουργικά με τα άλλα. Το θηλυκό αναμένει την έκβαση των αγώνων και ζευγαρώνει, ύστερα, με τα ισχυρότερα αρσενικά!

Στην Ελλάδα, πολύ σπάνια βλέπουμε τους Μαχητές με το γαμήλιο φτέρωμά τους, εντυπωσιακά λοφία και τραχηλιές σε ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων, μοναδικών, ίσως, για κάθε Μαχητή ξεχωριστά! Το πουλί αυτό είναι μόνο περαστικό από την πατρίδα μας αλλά σχετικά συχνό στις εμφανίσεις του. Φωλιάζει στη Βόρεια Ευρώπη έως την Ανατολική Σιβηρία και ξεχειμωνιάζει κυρίως στην τροπική Αφρική. 

Τα αρσενικά, μήκους 26-32 εκ., είναι φανερά μεγαλύτερα από τα θηλυκά (20-25 εκ). Εκτός αναπαραγωγικής περιόδου τα δύο φύλα είναι σταχτοαμμόχρωμα από πάνω και γκριζόλευκα στην κοιλιά και το λάρυγγα. Το ράμφος είναι λίγο μακρύ, λεπτό και μαύρο ενώ το χρώμα των ποδιών του Μαχητή ποικίλλει από πορτοκαλί σε κόκκινο, πράσινο ή κίτρινο.

Την εποχή της αναπαραγωγής και τα δύο φύλα γίνονται πιο σκούρα από πάνω, με μαύρες κηλίδες στη ράχη. Όταν κάθεται, θυμίζει Σκαλίδρα αλλά ξεχωρίζει από το μέγεθος. Έχει τα σχέδια της Νανοσκαλίδρας και της Λασποσκαλίδρας όταν πετά και αυτό ξεχωρίζει εύκολα το Μαχητή από τους τρύγγες.

Σχηματίζει κοπάδια, συχνά μαζί με Τρύγγες και Σκαλίδρες και τρέφεται όπως εκείνα τα είδη, με ασπόνδυλα της λάσπης. Επίσης, τρέφεται με έντομα και λιγότερο με φυτικές ύλες.

Σχετικές αναρτήσεις: ΣΤΗΝ ΑΛΥΚΗ ΜΕ ΤΑ ΦΛΑΜΙΝΓΚΟ, 

Ο ΛΕΥΚΟΤΣΙΚΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΛΥΚΗ ΤΗΣ ΚΩ, ΣΤΑΧΤΟΤΣΙΚΝΙΑΣ, Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΡΩΔΙΟΣ

πηγή: http://anemourion.blogspot.gr/2015/11/philomachus-pugnax.html

φωτογραφίες: Sophia Karagianni

ΤΟ ΧΑΝΙ, ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ

ΤΟ ΧΑΝΙ, ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ

Στη νότια περιοχή της πόλης, στο μέσο αρχαιολογικών χώρων και μνημείων βρίσκεται το κτίριο Χάνι που κατασκευάστηκε για να λειτουργήσει ως σταθμός ζώων {ζωοφυλάκιο}. Το κτίριο ανακαινίστηκε και λειτούργησε το 2010.

το Χάνι όταν εγκαινιάστηκε το 2010

Έτσι, η Κως απέκτησε το δικό της Λαογραφικό Μουσείο το οποίο υπήρχε σκοπός να εμπλουτιστεί με εκθέματα και κειμήλια λαογραφικής και πολιτιστικής κληρονομιάς από δωρεές των κατοίκων της Κω. 
Το κτίριο του Λαογραφικού Μουσείου Κω, το Χάνι, συνδέεται με την οικονομία, την ιστορία και τον πολιτισμό της Κω. 

η επιγραφή "Εκθεσιακό Κέντρο Νεότερης Ιστορίας και Ιταλικής Αρχιτεκτονικής " δεν υπάρχει πια

Θα ξεκινήσω από τη σημαντικότερη έκθεση που φιλοξένησε το Χάνι μέχρι τώρα: την έκθεση που αφορά στην Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την υπόλοιπη Ελλάδα, με το όνομα «7 Μαρτίου 1948: Η ολοκλήρωση μιας πορείας» και που εγκαινίασε στις 7-3-2016 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος.

ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στο Χάνι

ο Τέρενς Κουίκ, Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, στο Χάνι

ο κ. Δημ. Τριπολίτης, Παλαιός Πολεμιστής

Η έκθεση διαρθρώνεται σε 6 ενότητες. Φωτογραφίες, εφημερίδες, έντυπα και οπτικοακουστικά τεκμήρια αναδεικνύουν τα πολιτικά, στρατιωτικά και διπλωματικά γεγονότα που συνθέτουν την ιστορία της Ένωσης της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα.

Το υλικό και τα τεκμήρια της έκθεσης προέρχονται από τη Βιβλιοθήκη της Βουλής, το Μουσείο Μπενάκη, τη Γεννάδιο Βιβλιοθήκη, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους καθώς και από ιδιωτικές συλλογές και εκδόσεις ανεκτίμητης αξίας.

Μεταξύ των εκθεμάτων ξεχωρίζει το τμήμα ατράκτου γερμανικού μεταγωγικού αεροσκάφους Junkers Ju 52, το οποίο οι στρατιώτες των συμμάχων και των γερμανών αποκαλούσαν "θεία Ju" και "η σιδηρά Άννα" (από τη συλλογή Κ. Κογιόπουλου).

Άλλο ένα εντυπωσιακό έκθεμα αποτελεί έλικας μονοκινητήριου γερμανικού καταδιωκτικού αεροπλάνου Messerschmitt Bf 109 (από τη συλλογή Γ.Τρικοίλη)

Ξεχωρίζουν ακόμη ένα γερμανικό στρατιωτικό ρυμουλκούμενο όχημα IF8,

όπλα και στολές Ιταλών και Άγγλων αξιωματικών, όπως επίσης και καραβάνες, μαγειρικά και άλλα σκεύη.

Η είσοδος στην έκθεση θα είναι ελεύθερη για το κοινό ενώ προγραμματίζονται ήδη εκπαιδευτικές επισκέψεις από σχολεία.
Ο Δήμος Κω σε συνεργασία με το Ίδρυμα της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, εργάζεται εδώ και ένα χρόνο για την πραγματοποίηση αυτής της έκθεσης , που αποτελεί ένα κορυφαίο γεγονός για το νησί.

Τα εγκαίνια του Λαογραφικού Μουσείου το Σεπτέμβριο του 2010 πραγματοποιήθηκαν με την έκθεση γλυπτών σχεδίων έργων των καλλιτεχνών που συμμετείχαν στον πανελλήνιο διαγωνισμό επιλογής του γλυπτού που τοποθετήθηκε στην είσοδο της πόλης με θέμα την «Αρπαγή της Ευρώπης».

Το Χάνι έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς πολλές εκθέσεις, όπως την έκθεση νεότερης ιστορίας και Ιταλικής Αρχιτεκτονικής, αλλά και εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφίας, παζλ, αλλά και παρουσιάσεις βιβλίων, συναυλίες, αφιερώματα, προβολές ταινιών.

στο Χάνι με το 1ο ΓΕΛ Κω για την Έκθεση νεότερης Ιστορίας και Ιταλικής Αρχιτεκτονικής

από την Έκθεση Φωτογραφίας "Κως-Νίσυρος, Άνθρωποι και Τοπία" το καλοκαίρι του 2015 με τη συμμετοχή 19 φωτογράφων 

Εκτός από την Έκθεση «7 Μαρτίου 1948: Η ολοκλήρωση μιας πορείας» διήρκησε ένα χρόνο, στο Χάνι στεγάζεται τον τελευταίο καιρό και η Φιλαρμονική του Δήμου Κω.
Πηγή:http://www.ethnos.gr/politismos/arthro/epeteiaki_ekthesi_gia_tin_enosi_tis_dodekanisou_me_tin_ellada-64340857/
Σχετικές αναρτήσεις από εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στο Χάνι:
ΣΤΟ ΧΑΝΙ ΜΕ ΤΟΝ "ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ" ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΓΛΥΠΤΑ

"ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΧΟΛΙΩ..." ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΩ (ΧΑΝΙ) 

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΚΩΣ
φωτογραφίες: Sophia Karagianni

ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΛΟΥΜΠΟΥΝΙΑ (Lupinus varius, pilosus, angustifolius)

ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΛΟΥΜΠΟΥΝΙΑ (Lupinus varius, pilosus, angustifolius)

Κάθε Μάρτη και Απρίλη πολλά μέρη σε όλη την Κω γεμίζουν από τα μωβ-μπλε άνθη που έχουν τα άγρια λούπινα (Lupinus Pilosus ή Lupinus Varius) τα οποία είναι από τα πιο όμορφα και χαρακτηριστικά φυτά όλου του Μεσογειακού χώρου. Τα λούπινα ή λουμπούνια ή λουμπουνάρια όπως τα λένε στην Κω είναι ετήσια φυτά, τριχωτά με φύλλα σε σχήμα παλάμης χεριού που αποτελείται από 9-11 φύλλα συνήθως.

Το ύψος τους μπορεί να φτάσει και τα 50 εκατοστά και συνήθως στα μέρη που φυτρώνει κυριαρχεί και δημιουργεί μεγάλους πληθυσμούς. Μπορεί να το βρει κάποιος παντού αλλά πολύ περισσότερο σε χωράφια και λιβάδια που δεν καλλιεργούνται με τρακτέρ. Τα συγκεκριμένα τα εντοπίσαμε στο Μαστιχάρι.

Είναι ασβεστόφοβο φυτό και προτιμά τα όξινα εδάφη. Σαν φυτό είναι πολύ χρήσιμο επειδή εμπλουτίζει τα εδάφη όπου φυτρώνει και βοηθά φτωχά και άγονα εδάφη να γίνουν πιο γόνιμα. Ο καρπός του φυτού τα παλιότερα χρόνια ήταν εξίσου σημαντικός και βρώσιμος και τον μαζεύανε για να τον καταναλώσουν ιδιαίτερα σε περιόδους νηστείας. 

Επειδή όμως ο καρπός του δεν τρώγεται όπως τον δίνει η φύση έπρεπε πρώτα να ξεπικριστεί. Έτσι έπαιρναν τα λουμπούνια και τα έβαζαν σε ένα πάνινο τσουβάλι. Στα χωριά που ήταν κοντά στη θάλασσα τα έβαζαν με το τσουβάλι το οποίο πέτρωναν για μια βδομάδα στο βυθό της θάλασσας για να ξεπικρίσουν. Σε πιο ορεινά χωριά τα έβαζαν σε πάνινο τσουβάλι το οποίο το έβαζαν μέσα στο νερό ενός ποταμού για 7-10 μέρες μέχρι να ξεπικρίσουν. Έπειτα ήταν έτοιμα για κατανάλωση αφού τα έβαζαν σε άλμη. 

Οι σπόροι του φυτού περιέχουν αλκαλοειδή που όταν καταναλωθούν χωρίς να έχουν ξεπικριστεί προκαλούν έκσταση και απώλεια των αισθήσεων και γι αυτό το λόγο τα έδιναν στους επισκέπτες του Μαντείου των Νεκρών του ποταμού Αχέροντα προκειμένου να επικοινωνήσουν με τους νεκρούς μέσα στην έκσταση που έφταναν.

ο καρπός των λούπινων

Τα λούπινα τα τρώγανε ωμά την Καθαρή Δευτέρα. Για να είναι όμως τότε έτοιμα ξεκινούσανε τη διαδικασία μερικές μέρες νωρίτερα.

Την Τυρινή βδομάδα τα βάναμε τα λούπινα στο μούσκιο να φουσκώσουνε.

Μετά τα βράζαμε στο καζάνι μέχρι να βγαίνει η φλούδα τους.

Ύστερα τα βάναμε σε τσουβαλάκι και τα πηγαίναμε στη θάλασσα να ξεπικρίσουνε.

Τα αφήναμε εκεί, ή όπου αλλού είχε κανείς χωράφι να βγαίνει στη θάλασσα, δυο-τρεις μέρες και μετά τα τρώγαμε.

Τα βάναμε στο στόμα μας και φτύναμε τη φλούδα.

Τα τρώγαμε την Καθαρή Δευτέρα αλλά και όλη τη βδομάδα εκείνη που νηστεύαμε και το λάδι.

Μήπως είχαμε και τίποτα άλλο;

Μας φαινόντανε πεντανόστιμα… (Κατίνα Γούλα)

Η άλλοτε τροφή των φτωχών και των πεινασμένων, πλούσια σε πρωτεΐνη, σήμερα κερδίζει συνεχώς θέση στο πιάτο της χορτοφαγικής διατροφής και συχνά αντικαθιστά τα προϊόντα σόγιας.

ακόμη μια περίπτωση άγριου λούπινου στην περιοχή Μινιέρα Lupinus Angustifolius

Each April many places throughout the island of Kos are adorned with the purple - blue flowers of the wild lupines (Lupinus varius) which is one of the most beautiful and characteristic plants of the entire Mediterranean area. Lupins, known as loubinia on Kos island and other islands in Greece are annual plants with hairy leaves with a shape of a hand palm consisting of 9-11 leaves usually. Their height can be up to 50 cm and it usually dominates the places it grows. You may find them throughout the island, but they are very common at areas that are not cultivated with tractors. The ones in the photographs were spotted in the area of Mastichari.

It is very useful because it enriches the soil where it grows and helps poor and infertile soils become more fertile. The fruit of the plant was very important in the past, as it is edible during fasting. The fruit is not eaten directly, as it is bitter, thus has to be put in sea water for a week. In most villages they used to put them in a cloth sack which they put in the water of a river for 7-10 days until the bitterness goes away. Then it was ready for consumption and was kept in brine. The seeds of the plant contain alkaloids which, when consumed while being bitter, cause ecstatic feelings and unconsciousness, therefore it was offered to the visitors the Oracle of the Deads at River Acheron in order to communicate with the dead.

ακόμη μια περίπτωση άγριου λούπινου στην περιοχή Μινιέρα Lupinus Angustifolius-εδώ στον Άγιο Εφραίμ

Πηγή: τμήμα κειμένου και μετάφραση:Χριστόφορος Χειλαδάκης
Νηστίσιμα λούπινα

Περισσότερες πληροφορίες:

http://www.iefimerida.gr/news/233941/loypino-kreas-toy-ftohoy-i-kalliergeia-toy-dinei-400-eyro-stremma-ti-einai-o-karpos

φωτογραφίες: Sophia Karagianni