Η ΒΙΛΑ BRUNETI ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ NELLY POLIZIO
Η βίλα Bruneti, το γνωστό σε όλους κτίριο της Ταξιαρχίας ή Ανωτέρα βρίσκεται στο λιμάνι, κοντά στη ΔΕΗ και ανάμεσα στα ξενοδοχεία Astron και Kosta Palace. Η κεντρική είσοδος είναι από την παραλιακή, την Ακτή Κουντουριώτου, αλλά υπάρχει και πλαϊνή είσοδος από τη Θεμιστοκλέους.
Το κτίριο αυτό μπορεί πια να είναι εγκαταλελειμμένο αλλά γνώρισε μεγάλη δόξα επί ιταλοκρατίας. Μίλησα με την 85χρονη Nelly Polizio, που ζει στο Μπάρι, στη Νότια Ιταλία και μου αφηγήθηκε την όμορφη ιστορία των παιδικών της χρόνων που ήταν άμεσα συνυφασμένη με τη βίλα Bruneti, καθώς έζησε εκεί για έξι χρόνια κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου.
 |
| 2021 |
Η Nelly γεννήθηκε το 1936 στη Σμύρνη από πατέρα Ιταλό, τον Francesco Polizio, και μητέρα Ελληνίδα καθολική, την Κατερίνα (Καίτη) Έξαρχου. Το ίδιο και η βίλα Μπρουνέτι. Χτίστηκε κάποια στιγμή μετά το σεισμό του 1933, πιθανά το 1936 από τον Alessandro Bruneti, ένα φραγκολεβαντίνο γιατρό από τη Σμύρνη που παντρεύτηκε μια Λαρισαία. Ο Alessandro, ο οποίος ένα διάστημα διατέλεσε και podesta (δηλαδή Δήμαρχος), είναι θαμμένος στην Καθολική Εκκλησία-Ο Αμνός του Θεού στην Κω.  |
ακριβώς μπροστά απ' το δέντρο ο τάφος με το σταυρό του Dott.(γιατρού) Alessandro Bruneti
|
Ο Alessandro με τη γυναίκα του έκαναν τρία παιδιά, δυο γιους και μια κόρη (η οποία επίσης παντρεύτηκε Έλληνα, τον Βαφειάδη). Για την ιστορία της Κω και την ιστορία της βίλας, θα μας απασχολήσει μόνο ο ένας γιος, ο Antonio-Tito Bruneti, ο οποίος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. |
το 2016 με αναρτημένο πανό από τη Συμπαράταξη Ελπίδας: "Αξιοποίηση Δημόσιας και Δημοτικής Περιουσίας, Όχι Ξεπούλημα"
|
O Antonio ήταν γενικός γιατρός στο νοσοκομείο της Κω, αλλά και γυναικολόγος, και ζούσε μόνος στον πρώτο όροφο της Βίλας Bruneti, όταν έφτασαν στο νησί το 1938 η Nelly, σε ηλικία 2 χρονών, με τα αδέρφια της και τη μητέρα της από τη Σμύρνη. Ο πατέρας της, ο Francesco, έφτασε νωρίτερα στο νησί γιατί έχτισε το εργοστάσιο καπνού Sitab. Όλοι μαζί, λοιπόν, νοίκιασαν το ισόγειο της βίλας, όπου και έζησαν από το 1938-1944. Επειδή ο Antonio ζούσε μόνος στον πρώτο, πολλές φορές κατέβαινε στο ισόγειο και έτρωγε με την οικογένεια Polizio.  |
| 2012 |
Αν κατάλαβα καλά επρόκειτο για μια αρκετά ευκατάστατη οικογένεια και ο Francesco Polizio επέλεξε να ενοικιάζουν αντί να αγοράσουν σπίτι, καθώς υποτίθεται πως θα έμεναν προσωρινά στην Κω και θα επέστρεφαν στην Κωνσταντινούπολη όπου είχαν τη Villa Buyuk Ada. |
το πηγάδι στην αυλή και η πόρτα,που για κάποιον λόγο, ήταν ανοιχτή και μπήκαμε
|
H Nelly θυμάται πως μια νύχτα του 1944, τρεις Γερμανοί στρατιώτες με τουφέκια μπήκαν στο σπίτι και προφανώς έκαναν επίταξη του σπιτιού καθώς δήλωσαν πως εκείνο το ίδιο βράδυ θα πήγαινε ένας Γερμανός Ταγματάρχης να μείνει εκεί. Η Nelly ήταν τότε 8 χρονών, και θυμάται το Νίκο Καΐσερλη (που δούλευε στο εργοστάσιο του πατέρα της) να πηγαίνει με γαϊδουράκια, να κρύβει τις δυο αδερφές σε κοφίνια, και να τις πηγαίνει στη Συντριανή όπου για δυο νύχτες φιλοξενήθηκαν, όπως κι η υπόλοιπη οικογένεια από το Βασίλη Βουκουβαλίδη. Μετά φιλοξενήθηκαν για δυο μήνες από τον Βαγγέλη Σταματιάδη (που επίσης δούλευε στο εργοστάσιο του πατέρα της).Εν τω μεταξύ η βίλα βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς κι άνοιξε μια τρύπα στον τοίχο από την ταράτσα ως τον πρώτο όροφο. Ο Bruneti έφυγε και φιλοξενήθηκε από τις καλόγριες για 10 μέρες. Όταν γύρισε, ο πρώτος όροφος, στον οποίο ζούσε, είχε τεράστιες ζημιές και γι' αυτό το λόγο μετακόμισε στο ισόγειο. Ως εκ τούτου, η οικογένεια Polizio δεν ξαναγύρισε στη Βίλα Bruneti και νοίκιασε ένα άλλο σπίτι που τώρα ανήκει στον Μηνά Χατζηαντωνίου. Το 1948, κι αφού είχε τελειώσει ο πόλεμος, ο Bruneti έφυγε από την Κω και πήγε στη Σικελία. Ως το 1950 αλληλογραφούσε με τον πατέρα της Nelly, που ήταν ακόμη στην Κω. Το 1950 φεύγει κι η οικογένεια Polizio κι από την Κω και πηγαίνει στο Μπάρι της Ιταλίας. Ο Bruneti αρρώστησε, πήγαν τα ανίψια του (της αδερφής του τα παιδιά) και τον πήραν από τη Σικελία και τον πήγαν στην Αθήνα, όπου και πέθανε. Η βίλα πέρασε στο κράτος (δεν κατάλαβα αν πουλήθηκε ή εκχωρήθηκε) και έγινε ΠΙΚΠΑ-Υγειονομείο όπου γίνονταν όλοι οι παιδικοί εμβολιασμοί και μάλιστα κάποιοι θυμούνται εκεί ένα γιατρό τον Καραβόκιρο?).Στις αρχές της δεκαετίας του '70 το κτίριο μετατράπηκε σε έδρα της Ταξιαρχίας, η 80 ΑΔΤΕ, και έχει μείνει γνωστό ως τις μέρες μας ως Ταξιαρχία ή Ανωτέρα. Το 2002 η Nelly επέστρεψε στην Κω μετά από 50 σχεδόν χρόνια, επισκέφθηκε την-τότε-ταξιαρχία και ζήτησε να δει το σπίτι στο οποίο μεγάλωσε. Φυσικά, το αίτημά της έγινε δεκτό και η Nelly αντίκρισε μαζί με την δική της πια οικογένεια το σπίτι που μεγάλωσε για μια ακόμη φορά.  |
η θέα από την ταράτσα που διατηρεί λίγη από την παλιά της αίγλη
|
Έκτοτε η Nelly έρχεται συχνά στην Κω. Φανταστείτε πως θα νιώθει να βλέπει το σπίτι των παιδικών της χρόνων να διαλύεται χρόνο με το χρόνο. Το όνειρό της είναι να γίνει μουσείο. H αλήθεια είναι ότι την τελευταία δεκαετία έχει ρημάξει και μέχρι πρόσφατα παρέμενε κλειδωμένο και απροσπέλαστο, καθώς τα χόρτα στην αυλή έφταναν μέχρι το λαιμό. Τελευταία καθαρίστηκε από όλα τα χόρτα και για πρώτη φορά είδαμε την πόρτα της περίφραξης ανοιχτή και με μεγάλη μας έκπληξη αντικρίσαμε ανοιχτή και την πλαϊνή πόρτα.Το εσωτερικό του κτιρίου είναι μάλλον σε θλιβερή κατάσταση. Υπάρχουν σημεία που θυμίζουν κάτι από το ένδοξο παρελθόν του, όπως η επένδυση με ξύλο σε κάποιους χώρους, τα τζάκια, η θέα αλλά σε γενικές γραμμές η καταστροφή είναι μεγάλη, τα τζάμια και τα παντζούρια είναι όλα σπασμένα και υπάρχουν ενδείξεις ότι κατά καιρούς μένουν άνθρωποι μέσα (κουβέρτες, αποτσίγαρα, παπούτσια).
 |
| 2020 |
Θα συμφωνήσω με τη Nelly. Θα ήθελα να το δω Μουσείο. Και θα ήθελα και η Nelly να ζήσει να το δει Μουσείο! Κατ' εξαίρεση (καθώς στο Blog μου χρησιμοποιώ μόνο δικές μου φωτογραφίες), με προτροπή της Nelly, σας παρουσιάζω δύο φωτογραφίες της οικογένειάς της στη βίλα την περίοδο που ζούσαν εκεί (1938-1944) και μία όταν επέστρεψαν στην Κω το 2002.(Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Nelly)
Πηγή: Nelly Polizio, Ugo Sbiza, Αλέξανδρος Μαρκόγλου
Πολύ θλιβερή ιστορια ...
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι πράγματι, σας ευχαριστω για τα σχόλια!
Διαγραφή