Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020

Ο ΤΟΙΧΟΣ ΕΙΧΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΩ

Ο ΤΟΙΧΟΣ ΕΙΧΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΩ
*Τώρα που βρήκα τοίχο ξέχασα τι ήθελα να πω
Πολύ πριν τα "memes" (μιμίδια) κατακλύσουν τη ζωή μας και τους εικονικούς τοίχους μας, πολύ πριν το facebook και το twitter, τα συνθήματα στους τοίχους ήταν ο τρόπος για να εκφράσει κάποιος συναισθήματα ή κάποια θέση. Χωρίς να επιβραβεύουμε τη ρύπανση δημόσιων ή ιδιωτικών τοίχων, αναμφισβήτητα έχουν γραφτεί μικρά διαμαντάκια κατά καιρούς. 
ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΓΑΠΗΣ:
*Σ'αγαπάω.Είσαι τα πάντα μου!
*Σε σκέφτομαι

*Sofia είσαι θεά!!
*Ειρήνη σ' αγαπώ
*Καλημέρα!!
Εδώ συγκέντρωσα μερικά από τα συνθήματα που μου έκαναν εντύπωση στην Κω και μιας και τις περισσότερες φορές οι τοίχοι ασπρίζονται γρήγορα και τα μηνύματα χάνονται, ας δούμε λίγη από την "εφήμερη τέχνη" που πρόλαβαν να αποτυπώσουν μερικά κλικ, με πρόθεση να περιοριστώ μόνο σ΄αυτά που έχουν να περάσουν ένα ευχάριστο, αστείο, αισιόδοξο, ανθρωπιστικό ή αγαπησιάρικο μήνυμα.
*Δόξα τα λεφτά, Θεό έχουμε
*Ζιτο υ ανωρθωγραφεια (έξω από το 1ο λύκειο)
*Καφές από τον τόπο σου κι ας είναι και espresso (Καρδάμαινα)
*make love not war (Καρδάμαινα)
*Ακόμα (Πλατεία Διαγόρα)
Τα συνθήματα στους τοίχους (ανάλογα συνθήματα βλέπουμε σε παγκάκια, γλάστρες, δέντρα κλπ.) από κάποιους θεωρούνται τέχνη, κατάθεση ψυχής (ιδίως όταν πρόκειται για δημόσια εκδήλωση αγάπης) κι από άλλους απλές ατάκες αλλά και βρομιές, αλητεία και εκτρώματα.
*Να προσέχεις αλήτη μου
*Εσύ να μ' αγαπάς, πώς το 'θελα
*Σ' αγαπώ Ιωσήφ
Φυσικά, υπάρχουν κι αυτά τα τελευταία, ιδιαίτερα όταν περιλαμβάνουν χυδαιολογίες ή ακραίες πολιτικές θέσεις. Αλλά εδώ δεν ασχολούμαι με τέτοια συνθήματα. Θα μου επιτρέψετε, όμως, να συμπεριλάβω δύο συνθήματα με "κακές" λέξεις που προκύπτουν πιθανά από έντονα συναισθήματα (θυμός και επιθυμία)
Σε μία από τις διασημότερες ατάκες στην ιστορία του αμερικάνικου κινηματογράφου, ο Αλ Πατσίνο (στην ταινία "Scarface") λέει "The eyes, chico. They never lie". Ο υπογράφων του συγκεκριμένου συνθήματος αμφισβητεί ότι από τα μάτια μαθαίνεις την αλήθεια, γράφοντας: *Γ@@@@ τα μάτια, chico, μάθανε να λένε ψέματα.

*Η γη δεν ανήκει σε κανέναν
*We are all immigrants, our homeland all the earth (=Είμαστε όλοι μετανάστες, πατρίδα μας όλη η γη) με τεχνική stencil
*Να είσαι η φωνή,όχι ηχώ

Είτε προτιμάτε το σπρέι και το μελάνι, είτε το "tweet", πάντα θα ισχύει η γνωστή βρεττανική παροιμία "The pen is mightier than the sword" (=Η πένα είναι πιο ισχυρή από το σπαθί), ήτοι οι λέξεις είναι τα όπλα μας.

Σχετικές αναρτήσεις: ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΚΩ

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΚΑΡΔΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΩ  

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΩ
Κείμενο, Φωτογραφίες: Sophia Karagianni

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2020

Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ

Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ
Κοντά στις φυλακές στην περιοχή του Πλατύ ποταμού υπάρχει ένα κτίσμα του 17ου – 18ου αιώνα. Είναι ένας τυπικός πύργος - σπιτι με οπλοθυρίδες χωρίς παράθυρα που ονομάζεται ο Πύργος του Δεσπότη και θεωρείται το τελευταίο καστρόσπιτο της Κω.

Ο Εμμανουήλ αναφέρει: «Το 1736 κάποια Καλή πρεσβυτέρα αφιέρωσε τόν μεγάλον της πύργον με την αποστροφήν καί με όλον το αμπέλι διά μνημόσυνον αιώνιον αυτής και της αποθανούσης θυγατρός αυτής Αικατερίνης στην Αρχιεπισκοπή Κω νά πηγαίνη από Αρχιερέα εις Αρχιερέα εις αιώνα τον άπαντα».

Διακρίνονται τα πολεμιστροειδή παράθυρα
Στην τοιχοποιία του φαίνονται αρχαία μαρμάρινα μέλη, όπως ένα κιονόκρανο κορινθιακού ρυθμού και διάφορα σκαλιστά μάρμαρα. 
Λεπτομέρειες από αρχαίους λαξευμένους λίθους και κιονόκρανα εντοιχισμένα στη γωνία του πύργου.
Η εποχή που κτίστηκε πιθανώς τον 17ο αιώνα ήταν ένα ιδιωτικό κτήριο - οχυρό σε μια δύσκολη περίοδο όπου στην Οθωμανική αυτοκρατορία είχε αρχίσει η κατάρρευση. Η πειρατεία και η διαφθορά μάστιζαν τα νησιά και την Κω. Το κτήριο ήταν προστατευμένο από επιδρομές πειρατών από την θάλασσα ή από ληστές στη στεριά όπως περιγράφουν οι περιηγητές της εποχής, μαρτυρεί την κατάσταση εκείνης της περιόδου.
Δυστυχώς σήμερα το κτίριο ή ότι έχει απομείνει απ’ αυτό αφέθηκε στην μοίρα του. Η κατάρρευση ενός τμήματος του είναι εμφανής. Παρατηρώντας στο Google Earth φαίνεται ότι η κατάρρευση του βορειανατολικού τμήματος του πύργου έγινε μεταξύ των ετών 2013 – 2016. Πιθανά θα έχει υποστεί βλάβες με τον σεισμό του 2017.
Είναι άγνωστο σε ποιον ανήκει άλλα είναι ένα καθαρό δείγμα κώτικου ιδιωτικού πυργόσπιτου του 16 -18ου αιώνα μοναδικό στην Κω που πρέπει να προστατευθεί. Θα μπορούσε και να είναι επισκέψιμο και πολλά άλλα μόνο αν κάποιος αρμόδιος ενδιαφερθεί. Διαφορετικά ας τραβήξουμε φωτογραφίες για να υπάρχουν γιατί σε λίγο το κτίριο δεν θα υπάρχει.
Πηγή: Αντιγραφή από ανάρτηση του κ. Κώστα Κογιόπουλου στην ομάδα ΚΩΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ στο facebook:
Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΣΤΡΟΣΠΙΤΟ ΤΗΣ ΚΩ ΤΟΥ 17ΟΥ ΑΙΩΝΑ
Ιστορία της Κω Γ' τόμος (Από την Τουρκοκρατία μέχρι την Ενσωμάτωση) Έκδοση Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου-Επαρχείο Κω 2002 (σελίδα 19)
Φωτογραφίες: Sophia Karagianni

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2020

ΤΡΥΠΗΤΗ, ΚΕΦΑΛΟΣ

ΤΡΥΠΗΤΗ, ΚΕΦΑΛΟΣ

Η παραλία Τρυπητή βρίσκεται νοτιοδυτικά της Κω, 7 χιλιόμετρα από το χωριό της Κεφάλου, περίπου 47 χιλιόμετρα από την Κω. Μετά το χωριό της Κεφάλου, στρίβετε δεξιά στη διασταύρωση για Άγιο Θεολόγο. Φτάνοντας στο τέλος της ασφάλτου στον Άγιο Θεολόγο, μετά από 4 περίπου χλμ, μπορείτε ακόμη και με ΙΧ να ακολουθήσετε το χωματόδρομο που ξεκινάει πίσω από το εστιατόριο και να φτάσετε ως την Τρυπητή. Εμένα μου αρέσει να παρκάρω το αυτοκίνητο στο εκκλησάκι του Θεολόγου και να περπατάω το υπόλοιπο μονοπάτι με τα πόδια, περίπου 300 μέτρα.
Πρώτη φορά μας οδήγησε εκεί πριν από 6 χρόνια ο Δημήτρης Αντωνούρης. Στην άκρη του μονοπατιού, αρκετά ψηλότερα από τη θάλασσα, είδαμε την υπέροχη απάτητη τοποθεσία, και η κατεβασιά στην παραλία ήταν απότομη και επικίνδυνη. 
Τότε ακόμη το τοπίο, χωρίς, φυσικά, οργανωμένη παραλία ήταν παρθένο και άκρως εντυπωσιακό καθώς διαθέτει πετρώματα, τα οποία έχουν σχηματιστεί από την διάβρωση, λόγω των ανέμων και του θαλασσινού νερού. 
Επίσης, εντυπωσιάζουν οι-σύμφωνα με το Γεωδίφη- πολύ καλά διατηρημένες απολιθωμένες αμμορυτίδες σε παλαιά κλαστικά ιζηματογενή. 
Η περιοχή, προφανώς, πήρε το όνομά της από τις πολλές τρύπες που υπάρχουν στους πετρώδεις σχηματισμούς. Σύμφωνα με το Μιχάλη Σκανδαλίδη, η Τρυπητή στην Κέφαλο αναφέρεται σε ορεινή περιοχή ανατολικά του Αγίου Μάμμα, από βράχο με πολλές τρύπες και σε παραλιακό πωρώδες ύψωμα με τρύπες. Ο Ιάκωβος Ζαρράφτης αναφέρεται στα "Τρυπητά".
Τα τελευταία χρόνια θα βρείτε μερικές ξαπλώστρες με ομπρέλες, όπου μπορείτε να χαλαρώσετε και να έχετε ένα άνετο μπάνιο. Η αλήθεια είναι ότι οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες είναι εναρμονισμένες με το περιβάλλον και το φυσικό τοπίο και ευτυχώς έχουν αφήσει μεγάλο μέρος της παραλίας άδειο. 
Επίσης, ο ιδιώτης που εκμεταλλεύεται την παραλία έφτιαξε μια ξύλινη "σκάλα" για να έχει ο κόσμος εύκολη πρόσβαση στην παραλία. Τα καλά τελειώνουν εκεί. Αν και δε συνηθίζω να γράφω αρνητικά στα άρθρα μου και προτιμώ να εστιάζω στο καλό, οφείλω να τονίσω δύο μεγάλα αρνητικά.
α) στην είσοδο της "ιδιωτικής αυτής πρωτοβουλίας", εκεί που παρκάρουν τα οχήματα, λίγο πριν τη σκάλα που κατεβαίνει στην παραλία, έχει φτιαχτεί ένας υποτυπώδης ζωολογικός κήπος που είναι-κατά τη γνώμη μου πάντα- ακαλαίσθητος και αγγίζει τα όρια του κιτς, χώρια που δε βρίσκω το λόγο να υπάρχουν εκεί οικόσιτα ζώα.
β) Την τελευταία φορά που πήγαμε, μέσα Σεπτέμβρη, δύο άτομα που φαίνονταν να είναι ιδιοκτήτες των ομπρελών, "υποδέχονταν" στην σκάλα τον κόσμο που κατέβαινε, και τους υποδείκνυαν να πάρουν ομπρέλα, με το επιχείρημα ότι και αυτοί πληρώνουν στον Δήμο. Εγώ και η παρέα μου, δεν απαντήσαμε κάτι, και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τη σκάλα για την παραλία,μη έχοντας σκοπό-η αλήθεια-να πάρουμε ξαπλώστρες, καθώς μας αρέσει να ξαπλώνουμε στην παραλία. Ακούσαμε από πίσω να μας στολίζουν με διάφορα κοσμητικά, λέγοντας πως οι Έλληνες είναι πάντα έτσι και "σιγά μην πάρουν ομπρέλα" και διάφορα άλλα που ειπώθηκαν με αγένεια.
Παρ' όλ' αυτά, το φυσικό τοπίο σε αποζημιώνει αν αποφασίσεις να πας. Πολλές φορές έχει τύχει να επιλέξουμε την περιοχή για πεζοπορική διαδρομή, καθώς η διαδρομή από το εκκλησάκι του Θεολόγου, με στάση στην Τρυπητή και τελικό προορισμό το Χάρακα,πριν το Kavo Paradiso είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
οι πεζοπόροι ποζάρουν σε αναμνηστική φωτογραφία μπροστά από την Τρυπητή
Γενικά, η παραλία είναι πολύ ιδιαίτερη και ήσυχη και διαφέρει από τις υπόλοιπες της Κεφάλου λόγω των βράχων και φυσικά προσφέρεται για φωτογραφήσεις καθώς η πρόσβαση στις φυσικές αυτές γέφυρες είναι εύκολη. Επίσης, αριστερά και δεξιά της κεντρικής παραλίας θα βρείτε ακόμη δύο πανέμορφους κολπίσκους.
Τοπωνυμικά και Ονοματικά της Νήσου Κω- Μιχάλη Ευστ. Σκανδαλίδη
Φωτογραφίες: Sophia Karagianni