ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ, Daucus carota
Όλοι το έχουμε δει στους αγρούς, αλλά πόσοι γνωρίζουν ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για το αγριοκαρότο? Έχει πάρα πολλές ονομασίες, όπως Αγριοκαρότο, Αμπελιανός, Σταφυλίνακας, Σταφύλινος, Δαυκί, Χαβούτσι, Χαβούζι, Καβούτσι, Παστινάκα και στην Αμερική συνήθως το αναφέρουν ως τη "Δανδέλα της Βασίλισσας Άννας" (Queen Ann's Lace).
Πρόκειται, όντως, για ένα λουλούδι λευκό σαν δανδέλα που ακριβώς στη μέση του υπάρχει ένα μικρό μαύρο στίγμα, που στην πραγματικότητα είναι ένα μικρό μαύρο ανθάκι.
Οι ρίζες τρώγονται μαγειρεμένες και οι συστάδες των λουλουδιών τρώγονται τηγανισμένες. Τα φύλλα και τα βλαστάρια του βράζονται και τρώγονται μόνα τους ή με άλλα χόρτα (είναι και αντικαρκινικά), χρησιμοποιούνται ακόμα σε χορτόπιτες για να δώσουν άρωμα.
Σ' αυτή τη φάση, το λουλούδι μοιάζει με φωλιά πουλιού, γι'αυτό και συχνά ονομάζεται Bird's nest. Κάποιοι λαοί ανοίγουν αυτό το "πουγκί" και παίρνουν τους σπόρους με το κουταλάκι για να τους μασήσουν. (περισσότερα για τη χρήση του αγριοκαρότου στο βίντεο)
Κάποτε λοιπόν, πριν 25 χρόνια περίπου, κάνοντας μια βόλτα στο βουνό, μια μακρινή θεία μου διηγήθηκε μια ιστορία για το "λουλούδι της ντροπής" όπως μου το σύστησε. Ο θρύλος λέει ότι πριν από πολλά πολλά χρόνια, όσο υπήρχε ντροπή στον κόσμο, το λουλούδι ήταν γεμάτο από αυτά τα μαύρα "στίγματα". Χρόνο με το χρόνο, όσο η ντροπή των ανθρώπων εκλείπει, εκλείπουν και τα μαύρα ανθάκια του αγριοκαρότου. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μόνο ένα στο κέντρο, όταν θα πέσει κι αυτό δεν θα έχει απομείνει καμιά ντροπή στον κόσμο.
Για κάποιο λόγο αυτή η ιστορία με εντυπωσίασε, την αναπαράγω και τη μεταφέρω σε φίλους όποτε τύχει να συναντήσουμε αγριοκαρότο στο δρόμο μας. Η θεία Θοδώρα, που μοιράστηκε μαζί μου αυτήν την ιστορία, έφυγε πριν λίγο καιρό από κοντά μας κι ίσως μ'αυτήν εδώ την ανάρτηση να θέλω να πω, πως από τα χιλιάδες πράγματα που λέμε καθημερινά, κάποια, μπορεί, για κάποιους ανθρώπους να είναι σημαντικά. Αυτή τη μικρή "ασήμαντη" ιστορία για ένα λουλούδι, την κουβαλώ μέσα μου 25 χρόνια και πάντα αναρωτιόμουν αν ήμουν η μόνη που τη γνώριζα. Πρόσφατα, τσέκαρα στο διαδίκτυο ότι υπάρχουν κι άλλοι που την γνωρίζουν.
Ελπίζω να μη ζήσουμε τη "ξεδιάντροπη" μέρα που το λουλούδι του αγριοκαρότου θα μείνει τελείως γυμνό χωρίς το μαύρο του ανθάκι.
Για περισσότερες πληροφορίες για τις θεραπευτικές ιδιότητες του Daucus carota
Κείμενο, φωτογραφίες:Sophia Karagianni
Οι ρίζες τρώγονται μαγειρεμένες και οι συστάδες των λουλουδιών τρώγονται τηγανισμένες. Τα φύλλα και τα βλαστάρια του βράζονται και τρώγονται μόνα τους ή με άλλα χόρτα (είναι και αντικαρκινικά), χρησιμοποιούνται ακόμα σε χορτόπιτες για να δώσουν άρωμα.
Ελπίζω να μη ζήσουμε τη "ξεδιάντροπη" μέρα που το λουλούδι του αγριοκαρότου θα μείνει τελείως γυμνό χωρίς το μαύρο του ανθάκι.
Απο την μαννα μου ειχα ακουσει για το λουλουδι της ντροπης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεινη έλεγε οτι το λουλουδι εμοιαζε με το γυναικειο σεξουαλικό οργανο , και οτι αν παψει να υπαρχει θα εκλειψει και η ντροπη απο τον κοσμο. Υποθετω οτι ηταν καποιο είδος αγριας Ορχειδεας.
Εκεινη το ειχε δει , στα χρονια 1918 -1925.
πολύ ενδιαφέρουσα η μαρτυρία σας. όπως καταλάβατε, πρόκειται για ένα απλό αγριοκαρότο κι όχι για ορχιδέα. όλο το υπόλοιπο, συμπίπτει...
ΔιαγραφήΗ ίδια ιστορία και από τη γιαγιά μου από Αρναία Χαλκιδικής. Το μαύρο μέρος το ονόμαζαν τάληρο και οι παλιοί παρατήρησαν πως χανόταν χρόνο με το χρόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήσας ευχαριστώ για τη μαρτυρία!
ΔιαγραφήΗ προγιαγιά μου έλεγε αυτή την ιστορία. Το σκούρο μέρος του λουλουδιού, ήταν η ντροπή του κόσμου, κι αν χαθεί, θα χαθεί και η ντροπή του κόσμου. Ήταν από την Σαμψούντα του Πόντου, κι έζησε στη Δράμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ πολύ για τη μαρτυρία σας!!
ΔιαγραφήΤην ίδια ακριβώς ιστορία άκουγα από την προγιαγιά μου και εγώ μικρός την δεκαετία του 70.Η προγιαγιά ζούσε σε χωριο της Κόνιτσας και ήταν γεννημένη το 1890 !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ πολύ για τη μαρτυρία σας!!
ΔιαγραφήΌταν προσπαθούσα για το λουλούδι αυτό το 1986 μετρώντας τα σπυριά του είχε 25 .Αυτός που με είπε για το λουλούδι το θυμόταν 46 σπυριά όταν το προτοακουσε.Σημερα υπάρχει μόνο ένα σπυρί,έχει χαθεί πλέον η ντροπή.Μετανοια
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ενδιαφέρουσα μαρτυρία, σας ευχαριστώ!
Διαγραφή