ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΔΡΑΚΙΣΣΑΣ

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΤΡΟ ΚΑΙ Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΔΡΑΚΙΣΣΑΣ (Ή ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ- ή μήπως Η ΒΙΓΛΑ ΤΟΥ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΣΚΗΝΟΥΡΗ?)

ο Προφήτης Ηλίας στο Σύμπετρα όπως έχει διαμορφωθεί (Νοέμβριος 2013)

ο Προφήτης Ηλίας τον Ιανουάριο του 2012

Στην ενορία Αγίων Πάντων ανήκει ο Προφήτης Ηλίας που βρίσκεται ΒΑ του Σύμπετρου.
Στο  "Εκκλησία Κω Δωδεκανήσου"-Τόμος Πρώτος, βιβλίον Δεύτερον, Αθήνα 1969 του Εμμανουήλ Ι. Καρπάθιου (Μητροπολίτου Μεσημβρίας της επί Ευξείνω), αναφέρονται τα εξής:
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ (Περιφερείας πόλεως Κω)
"Στο "Βουνό" (Σύμπετρο). Έτσι σημειώνει η Αναγραφή Κώδικα Κ', Αρχείου Δουλείας. Η τοποθεσία έχει ύψος περίπου 300 μέτρα. Η θέα είναι αναπαυτική. Μικρή πηγή με δροσερότατο νερό και κάποια δέντρα που δίνουν στον προσκυνητή-επισκέπτη, ικανή αποζημίωση των κόπων της ανάβασης.

η πηγή με το δροσερότατο νερό

Επειδή εκεί υπήρχε κάποιο κελλί υπετέθη ότι υπήρχε Μονύδριο με Μοναχούς. Αλλά η ύπαρξη ενός ή δύο κελλιών, παραπλεύρως της Εκκλησίας δεν είναι λόγος βάσιμος, ώστε να δεχτούμε ότι ο Προφήτης Ηλίας, Εξοχής πόλεως Κω, υπήρξε ενδιαίτημα Μοναχών. Κατά την επίσκεψή μας εκεί δεν διακρίναμε ίχνη αρχαιότητας, αρχαιολογικής αξίας. Περιφερόμενος θρύλος για το Εξωκκλήσι στερείται ιστορικής σημασίας."

Η πρόσοψη του Προφήτη Ηλία το Νοέμβριο του 2013

Η πρόσοψη του Προφήτη Ηλία τον Ιανουάριο του 2012

στο εσωτερικού του Προφήτη Ηλία

Σύμφωνα με το Ζαρράφτη, "εν τω μέσω των γόνιμων κλιτύων του Προφήτου Ηλία, επί θελκτικής τοποθεσίας, είναι κτισμένη η του Προφήτου Ηλία εκκλησιά και παρ' αυτήν ο Πύργος της Βασίλισσας επί μονολίθου, ένθα και πηγή ης υποκάτωθεν εκρέει αφθονοτέρα πηγή και παρ' αυτής ερείπια εκκλησίας Αγίου Γεωργίου. Δυτικά των κλιτύων του Προφήτου Ηλία επεκτείνονται κλιτύες, ων το κατωφερές και ανώμαλον έδαφος σχηματίζει κωνίσκους, από τους οποίους και οι τόποι ονομάζονται Τρούτσουλλοι" .

Λείψανα παλιού κτίσματος, πιθ. μάντρας, βρίσκονται κοντά στο ξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία κι έχουν την ονομασία ο Πύργος της Δράκισσας ή ο Πύργος της Βασίλισσας (κατά το Ζαρράφτη). Η τοπική παράδοση θέλει χίλια κατσίκια να χάθηκαν σε μια νεροποντή. Το γεγονός αυτό έγινε αφορμή να συνδεθεί η μάντρα με πύργους και δράκισσες.Πρόκειται για ένα κτίσμα πάνω σε βράχο (επί μονολίθου αναφέρει ο Ζαρράφτης), το παράξενο είναι ότι η πόρτα βρίσκεται σε ύψος 2,5-3 μέτρων και δεν μπορεί κάποιος να τη φτάσει παρα μόνο με τη χρήση σκάλας.
Πάρα πολλοί Έλληνες και ξένοι περιηγητές, ιστορικοί και συγγραφείς έχουν ασχοληθεί με αυτόν τον θρύλο του νησιού, ο οποίος έχει πραγματικό ενδιαφέρον για το πως μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Ο Άγγλος "Ιππότης", Sir John Mandeville το 1336, στο "The voyages and travels" λέει πρώτος την ιστορία που δημοσιεύτηκε μεταφρασμένη από τον Κυριάκο Σιμόπουλο στο "Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα, 333 μ.Χ-1700" Α' τόμος, Αθήνα 1970 (σ. 247-249).

 Το μεσαιωνικό αυτό μύθο μνημονεύουν επίσης ο Buondelmonti (1406), o Porcacchi (1576) στο "L'isole piu Famose del Mondo", o Boschini (1658), η Αθηνά Ταρσούλη στο ποίημα "Ο Δράκος και η Αντρειωμένη Βασιλοπούλα", ο Βασίλης Χατζηβασιλείου στο "Θρύλοι και Παραδόσεις του Λαού μας-Η Δράκαινα της Κω", ο Νικόλαος Ζάρακας στα Τοπωνύμια της Νήσου Κω και πολλοί άλλοι.
Ο θρύλος έχει πάνω κάτω ως εξής:
Η κόρη του Ιπποκράτη μεταμορφωμένη από μάγισσα σε πελώριο δράκοντα περιμένει τον ιππότη που θα τη φιλήσει στο στόμα και τότε θα λυθούν τα μάγια, η κόρη θα παντρευτεί τον ιππότη κι αυτός θα γίνει ρήγας των νησιών. Πολλοί ιππότες εμφανίζονται αλλά όλοι τρομάζουν κι η δράκισσα θυμώνει και τους σκοτώνει. 

Σύμφωνα με διηγήσεις η δράκισσα είχε και χίλια κατσίκια που πνίγηκαν από τη βροχή και την πλημμύρα και για να σωθεί κι η ίδια η δράκισσα, επειδή ο πύργος της γέμισε νερό, μπήκε κάτω από το καζάνι.
Η μόνη λογική εξήγηση που μπορεί να συνδέσει το μύθο αυτό με την πραγματικότητα είναι ότι το όνομα του γιου του Ιπποκράτη ήταν Δράκοντας.
Αργότερα, πάντως, συνδέθηκε και με τον Αρσένιο Σκηνούρη καθώς αναφέρεται και ως η Βίγλα του Αρσένιου Σκηνούρη.

η θέα από τον Προφήτη Ηλία προς τη Μαρίνα

η θέα από τον Προφήτη Ηλία προς την Αγία Μαρίνα

Πληροφορίες: "Εκκλησία Κω Δωδεκανήσου"-Τόμος Πρώτος, βιβλίον Δεύτερον, Αθήνα 1969 - Εμμανουήλ Ι. Καρπάθιου (Μητροπολίτου Μεσημβρίας της επί Ευξείνω)
Τοπωνυμικα και ονοματικά της Νήσου Κω-Μιχ. Ευστ. Σκανδαλίδη
Κωακά Α' τόμος- σελ. 36-40  Βασίλη Χατζηβασιλείου "Θρύλοι και Παραδόσεις του Λαού μας-Η Δράκαινα της Κω", Β' τόμος- Νικολάου Ζάρακα, Τοπωνύμια της νήσου Κω σελίδες  75, 85.
Ιάκωβου Ζαρράφτη-Κώια, Τόμος Α' σελίδα 46 
Φωτογραφίες: Sophia Karagianni